Yn hollol, oherwydd mae angen inni gael y rhwydwaith cenedlaethol hwnnw o bwyntiau gwefru. Gan droi at geir di-yrrwr, sef un o’r datblygiadau technolegol mwyaf ers y llinell gydosod, mae cwmnïau fel Tesla, Audi, Nissan a Google yn gwario miliynau i gael ceir di-yrrwr ar y ffordd. Rydych yn mynd i mewn, yn nodi eich cyrchfan ac mae’r electroneg yn gwneud y gweddill—ac ychydig flynyddoedd yn unig sydd yna cyn y bydd hyn yn digwydd. Un o fanteision mwyaf ceir di-yrrwr fydd rhoi modd o symud i bobl nad ydynt yn gallu gyrru ar hyn o bryd, gyda manteision cymdeithasol amlwg o ran trechu unigrwydd ac unigedd yn ogystal.

Ond rwy’n dychwelyd at y ffaith bod angen inni gynllunio ar gyfer hyn oll—sut y talwn am geir di-yrrwr, bysiau, faniau dosbarthu a’r gweddill. Buaswn yn dadlau y dylent fod yn wasanaeth cyhoeddus—rwy’n cytuno â Jenny yn hynny o beth. Ac yn union pa rôl y mae’r sector cyhoeddus yn ei chwarae’n datblygu rhwydwaith trafnidiaeth wirioneddol integredig—. A beth am yr holl lonydd gwledig cul a throellog a geir yng Nghymru? Her arbennig, yn wir, ar gyfer cerbydau di-yrrwr. Wel, nid yn unig cerbydau di-yrrwr, ond her i gerbydau di-yrrwr yn arbennig.

Felly, i orffen, mae llawer i fyfyrio yn ei gylch, ond mae’r cyfeiriad teithio, fel petai, yn glir: er mwyn amddiffyn y dyfnder bregus o 16 km o atmosffer yr ydym i gyd yn dibynnu arno, cefnogwch y cynnig. Diolch yn fawr.