Rwy'n cytuno, ond mae'n ymwneud â mwy na hynny. Rhan anoddaf y farchnad dai yn y DU yw bod pobl wedi dod i arfer, dros flynyddoedd lawer iawn, â gweld tŷ fel asedl—fel rhywbeth a allai o bosibl fod yn rhywbeth lle gallent weld cynnydd i'w buddsoddiad ariannol, neu'n rhywbeth i'w plant. Nid yw'n digwydd ym mhobman arall, mewn gwledydd eraill. Yn aml iawn, mewn rhai gwledydd, ystyrir mai rhentu yw'r norm ac ni ystyrir eiddo fel rhywbeth yr ydych chi'n buddsoddi ynddo. Ond mewn gwirionedd, mae'n wir bod pobl yn buddsoddi mewn tai gyda'r disgwyliad y bydd prisiau yn codi. Y cwestiwn yw cael y cydbwysedd cywir: bydd prisiau yn codi, ond mae'n fater o wneud yn siŵr nad ydynt yn codi'n aruthrol, ac mae hynny'n golygu cynyddu'r cyflenwad. Mae yn llygad ei le am hynny. Ond mae'n golygu gwneud yn siŵr bod y cyflenwad yn cyfateb yn briodol i'r galw sydd yno. Nid oes unrhyw bwynt mewn cynyddu'r cyflenwad o dai uwchraddol os nad yw'r farchnad yn mynd i helpu'r bobl hynny sydd ar ben isaf y raddfa incwm, a dyna pam yr wyf i wedi pwysleisio'r ffaith honno erioed, oes, mae angen tai cymdeithasol arnom, oes, mae angen i ni wneud yn siŵr bod mwy o lety rhent preifat da, oes, mae angen mwy o dai arnom i'w prynu, ond mae angen i ni hefyd ystyried ffyrdd eraill y gall pobl gael cyfran mewn eiddo heb orfod prynu tŷ yn llwyr, a fyddai y tu hwnt iddyn nhw yn ariannol.