Wel, mae'n rhaid dweud mai ein haelodaeth o'r UE wnaeth wella safonau amgylcheddol yn y DU. Roedd ein safonau ni'n ofnadwy; roedd yr afonydd yn ofnadwy. Roedd un afon ym Manceinion fwyaf a oedd yn fflamadwy yn y 1980au pe byddech chi'n taflu matsien i mewn iddi. Byddai fy afon fy hun, Afon Ogwr ym Mhen-y-bont ar Ogwr, yn llifo mewn gwahanol liwiau yn ôl yr hyn a oedd wedi cael ei daflu i mewn iddi i fyny'r afon. Roeddwn i'n edrych arni ddydd Sul—clir fel grisial. Roeddem ni'n arfer gweld pysgod marw yn yr afon yn aml yn y 1980au. Bu digwyddiad llygredd mawr yno a laddodd yr holl fywyd gwyllt o amgylch yr afon. Rydym ni ymhell o'r sefyllfa honno, a'r peth diwethaf y dylem ni fod yn ei wneud yw dychwelyd i'r dyddiau hynny.

O ran traethau baner las, croesawaf yn fawr iawn y ffaith—ac mae gen i bron i 10 y cant ohonyn nhw yn fy etholaeth i—y gallwn ni ddweud bod ein traethau yn bodloni safon Ewropeaidd sy'n safon uchel. Y peth olaf y dylem ni ei wneud yw cael safon is ar gyfer ein traethau. Yn fy marn i, mae'n gwneud synnwyr perffaith i barhau i fod yn rhan o gynllun y faner las neu, os nad yw hynny'n dderbyniol neu'n gymeradwy i'r Brexiteers digyfaddawd, dylid cael cynllun cyfatebol o leiaf, a gydnabyddir yn gyfatebol gan bawb arall yn y byd, ond dylem beidio â mynd tuag at yn ôl a dychwelyd i'r dyddiau yr wyf i'n eu cofio yn y 1970au a'r 1980au pan oedd ein traethau yn fochaidd a'n hafonydd yn llygredig, yn y bôn.