Fe wnaf i ymdrin â'ch pwynt olaf yn gyntaf. Wrth gwrs, byddwn ni'n parhau i edrych ar dystiolaeth ryngwladol. Byddwn ni'n parhau i gael ein herio ganddi, ein hysbrydoli ganddi, a bydd adegau pan fydd yn rhaid i ni ei diystyru gan nad yw'n berthnasol i'r cyd-destun sydd gennym yn y fan yma. Mae enghraifft Canterbury yn un dda i edrych arni, mewn gwirionedd. Mae digon o bethau tebyg inni ganolbwyntio arnynt, i ddysgu ohonynt ac i fod â diddordeb ynddynt. Mae Caerdydd a'r Fro yn cymryd gwir ddiddordeb ynddo, ond yn ddiddorol, cymerodd amser iddyn nhw gyrraedd yno. Cymerodd gyfnod o flynyddoedd iddyn nhw fod yn pwyntio i'r un cyfeiriad ac i bartneriaid gytuno ar yr hyn yr oedden nhw'n ei wneud, a bydd ganddyn nhw system well o ganlyniad i hynny. Yn wir, ar ddechrau'r daith honno, roedd digon o amheuwyr nad oedd yn credu y byddai'n gweithio mewn gwirionedd, ac mae gwers inni yn y fan yno hefyd, ynglŷn â bod â dull digon cyson gan ystod o wahanol bartneriaid i gyflawni budd gwirioneddol. Ond, wrth gwrs, fe fyddwn ni'n parhau i gael ein harwain a'n herio gan dystiolaeth o'r hyn sy'n gweithio.

Mae eich pwynt olaf am y Forget-me-not Chorus yn bwynt pwysig iawn—mae'r mwynhad a gewch chi o gymryd rhan mewn pethau, heb o reidrwydd ddeall eu bod yn rhan o driniaeth, a'r hyn sy'n digwydd o gwmpas hynny a'r rhwydweithiau cymdeithasol yn bwysig hefyd. Fe wnes i sylweddoli hynny ar fy ymweliad cyntaf â chôr o'r fath—mewn gwirionedd, yn y Gŵyr gyda Rebecca Evans ar adeg yr etholiad. Roedd yn ddiwrnod diddorol iawn lle roedd llawer o bobl a oedd yn sicr eisiau bod yno; doedd dim angen eu llusgo allan. Mae yna rywbeth am gydnabod nad yw'n ymwneud â bod â gweithwyr iechyd a gofal proffesiynol yno i wneud rhywbeth i chi, neu gyda chi; mae hefyd yn cynnwys yr hyn yr ydym ni'n ei wneud gyda'i gilydd a'n cysylltiadau a'n rhwydweithiau cymdeithasol.