Diolch, Lywydd. Yfory, bydd hi'n flwyddyn ers y tân trychinebus yn Nhŵr Grenfell a hawliodd fywydau 72 o bobl, sef y nifer fwyaf o farwolaethau o un tân ers cyn cof. Y tu ôl i bob un o'r 72 o farwolaethau, mae teuluoedd wedi'u torri a'u distrywio, mae cymuned uniongyrchol Tŵr Grenfell wedi'i chwalu, ac mae cymunedau cyfagos yn ymdopi â'r pryder a'r ofnau yn sgil y digwyddiad. Hefyd, nid yw gweithwyr y gwasanaethau brys yn rhydd o orfod ymdopi ag effeithiau'r pethau a welsant y diwrnod hwnnw.

Heddiw, fel y gwnaethom 12 mis yn ôl, gallwn sefyll gyda chymuned Tŵr Grenfell i gofio'r rhai a fu farw ac i gynnig ein hundod a'n cefnogaeth i'r rheini yr effeithir cymaint arnynt o hyd gan y digwyddiad hwnnw. Wrth inni symud ymlaen, rhaid inni fod yn ddiolchgar bob amser am yr ymateb o bob rhan o'r DU, gan gynnwys nifer o Gymru—llawer iawn o bobl gyffredin a geisiodd helpu yn y dyddiau cyntaf wedi'r tân—a'r rhai sy'n dal i fod yn y gymuned honno yn cynnig cymorth ac yn helpu, boed yn wasanaethau brys, boed yn sector cyhoeddus neu'r trydydd sector, cymunedau neu bobl gyffredin a deimlodd angen i helpu a chefnogi Grenfell. Y deyrnged fwyaf y gallwn ei thalu i'r 72 o bobl a gollodd eu bywydau y diwrnod hwnnw yw darparu etifeddiaeth trwy ymdrechu i weithio i sicrhau ein bod yn gwneud beth bynnag a allwn i atal digwyddiadau tebyg rhag digwydd. Dyna'r lleiaf y gallwn ei wneud i anrhydeddu'r cof amdanynt, ac ni fyddwn yn eu hanghofio.