Diolch, Dirprwy Lywydd, rwy'n cynnig y gwelliannau a gyflwynwyd yn enw Rhun ap Iorwerth. Ond, cyn imi ymdrin â'r gwelliannau, fe hoffwn i sôn yn gryno am y materion sy'n ymwneud â thlodi a amlinellir yn yr adroddiad hwn, 'A yw Cymru'n decach?' Mae'r adroddiad yn dangos bod gan Gymru gyfradd tlodi gymharol uwch na Lloegr a'r Alban a bod y gyfradd tlodi gymharol ar gyfer pobl 16 i 24 mlwydd oed wedi cynyddu'n syfrdanol gan 17.7 o bwyntiau canran. Nawr, mae'n ymddangos, oherwydd ei fod yn dweud ar dudalen 57 o'r adroddiad hwn:

'Ym Mhrydain yn gyffredinol, nid yw cyfraddau tlodi wedi newid yn sylweddol ers 2010/11.'

Mae hynny'n golygu, wrth gwrs, bod lefelau tlodi yn waeth yma nag mewn mannau eraill. Ac os yw hynny'n gywir, fel Llywodraeth, mae angen ichi fynd at wraidd y rheswm dros hynny. Os yw'r tlodi hwn yn dyfnhau yng Nghymru'n unig, yna ni ellir esbonio'r tlodi hwn drwy gynni, oherwydd fel arall byddem yn gweld yr un tueddiadau mewn mannau eraill. Golyga hynny fod angen atebion penodol arnom ni yng Nghymru, ac mae hynny'n dechrau drwy gydnabod a derbyn bod gennym ni broblemau penodol y mae angen mynd i'r afael â nhw, ac mae'n golygu cael strategaeth wrth-dlodi, ac mae'n golygu cael y pethau sylfaenol yn gywir, fel diffiniadau—rhywbeth y mae'r Llywodraeth yn ddiffygiol yn eu cylch hyd yma.

Trof yn awr at y gwelliannau, mae pob un ohonyn nhw wedi'u hanelu at fynd i'r afael â thlodi ac anghydraddoldeb. Mae gwelliant 2 yn wahoddiad i Aelodau meinciau cefn Llafur gefnogi polisi eu plaid eu hunain dros yr hyn y mae'r chwip yn ei ddweud, ond ni fyddaf i'n dal fy ngwynt. Mae grant byw'n annibynnol Cymru yn dod i ben, gyda'r cyfrifoldeb yn cael ei drosglwyddo i awdurdodau lleol. Eisoes, ceir cryn dystiolaeth bod hyn yn arwain at lai o gefnogaeth, gan greu niwed sylweddol i'r bobl fwyaf anabl yng Nghymru. Felly, apeliaf atoch chi i gyd: os gwelwch yn dda: peidiwch â phleidleisio yn erbyn y gwelliant hwn heddiw ar sail sicrwydd adolygiad, sicrwydd nad yw'r rhain yn ddim ond digwyddiadau ynysig, neu hyd yn oed nad yw'r problemau hyn yn bodoli, neu, rywsut, bod pobl anabl yn dweud celwydd. Dylid trin y pwyntiau hynny gyda'r dirmyg y maen nhw yn eu haeddu. Mae'n hurt awgrymu bod awdurdodau lleol yn mynd i allu darparu graddau cyfatebol o gymorth, o ystyried y pwysau ariannol y gwyddom eu bod yn eu hwynebu.

Gan droi at welliant 3, ynglŷn â'r diffyg cyllid parhaus ar gyfer gwasanaethau sy'n helpu goroeswyr trais rhywiol ac ymosodiadau rhywiol, mae'r Prif Weinidog yn dweud wrth gwrs ei fod eisiau i Gymru fod y wlad fwyaf diogel ar gyfer menywod, felly disgwyliaf yn eiddgar glywed sut, yng nghyd-destun cynni a thoriadau awdurdodau lleol, y caiff y gwasanaethau hyn, sy'n gallu lleihau effaith profiadau plentyndod andwyol, y cynnydd mewn cyllid sydd ei ddirfawr angen arnynt.

Mae gwelliant 4 wedi ei gyflwyno i sicrhau bod pob un ohonom ni'n trin anghydraddoldeb dosbarth fel mater cydraddoldeb. Dim ond yn ddiweddar iawn mae rhai meysydd yn ein diwylliant gwleidyddol wedi deall bod rhywiaeth, hiliaeth, homoffobia, trawsffobia a chamwahaniaethu yn erbyn pobl ag anableddau yn effeithio'n negyddol ar fywydau'r rhan fwyaf o ddinasyddion yng Nghymru. Mae gwahaniaethu yn arwain at wneud penderfyniadau gwael. Wel, felly hefyd gwahaniaethu ar sail dosbarth cymdeithasol, ac mae'r adroddiad hwn yn dangos yn glir bod tlodi yn dyfnhau ac y dylem ni resynu at hynny a bod yn barod i wneud rhywbeth yn ei gylch. Dyna pam mae'n rhaid i bethau newid. Mae gan gyrff cyhoeddus ddyletswydd i sicrhau ein bod yn creu Cymru lle na chaiff neb ei anghofio, ac mae gan bob cyflogwr, cyhoeddus a phreifat, ddyletswydd i ddod yn gyflogwr cyflog byw—yn gyflogwr cyflog byw yng ngwir ystyr y gair—a byddai hyn yn cael yr effaith ar dlodi yr wyf wedi cyfeirio ato yn gynharach.

Gan droi at welliant 5, sy'n bwynt ehangach ynghylch pam yr ydym ni'n cael y dadleuon hyn, mae'n siom i bob un ohonom ni, rwy'n siŵr, ein bod wedi gweld twf mudiadau gwleidyddol sy'n ceisio cael gwared ar hyd yn oed y mesurau diogelu mwyaf sylfaenol a gafwyd yn y degawd diwethaf o ran diogelu hawliau dynol. O Trump i Bolsonaro a chyfeillion diweddar y Blaid Geidwadol yn Hwngari, drwy ddargyfeiriad Brexit, rydym ni wedi gweld ymosodiadau ar union gysyniad hawliau dynol gan y cyfoethocaf a'r mwyaf pwerus. O leiaf yn y 1930au, gallai Almaenwyr cyffredin ddefnyddio'r esgus o beidio â gallu rhagweld y dyfodol os oedden nhw'n goddef y Natsïaid yn dawel, ond does dim esgus heddiw dros gefnogi'r mudiadau gwleidyddol hyn. Prin y gallaf gredu bod yn rhaid inni ailddatgan yr achos dros hawliau dynol, ond mae'n gwbl glir bod yn rhaid inni wneud hynny, a, gobeithio, gallwn sicrhau fod gennym ni gynghrair flaengar yma i wneud hynny.