Byddaf. Diolch. Rwyf i wedi sôn eisoes, yn fy atebion blaenorol, am lawer o'r gwaith yr ydym ni'n ei wneud i gynyddu cymorth i deuluoedd a chymorth therapiwtig er mwyn, lle y gallwn ni, gadw plant o fewn yr uned deuluol yn ddiogel ac yn briodol. Soniais am hyn yn fy sylwadau agoriadol, ond hefyd rhai o'r ffrydiau gwaith y mae grŵp cynghori'r Gweinidog yn eu hybu hefyd.

Roeddech chi'n rhoi sylw arbennig i un neu ddau o'ch pwyntiau yn y fan yna ynghylch petai ni'n gwneud arbedion mewn un maes er enghraifft—ac nid ydym wedi cyflawni hyn eto, mae'n rhaid imi ddweud—wrth leihau nifer y plant sy'n cael eu gosod mewn gofal, a fyddai hynny'n cael ei drosglwyddo i faes arall. Edrychwch, nid ydym ni'n torri nac yn asio'r gyllideb hon. Rydym ni newydd gyhoeddi £15 miliwn ychwanegol heddiw. Ein bwriad yw cynnal y cyllid sy'n mynd i mewn i hyn, ac, fel y dywedais wrth ymateb i bwynt Helen Mary yn gynharach, i ddod o hyd hefyd i fodelau cynaliadwy i alluogi hynny i barhau, a rhan o hynny yw drwy weithio mewn partneriaeth ranbarthol, ond hefyd gweithio mewn partneriaeth leol. Mae'n rhaid imi ddweud hefyd. Mae'n rhaid iddo dreiddio i lawr i'r lefel leol. Ond rwy'n credu bod ein hymrwymiad heddiw a dros y blynyddoedd diwethaf wedi bod yn glir, er i rai pobl, gallai hyn fod yn rhywbeth ychydig yn anghonfensiynol—nid yw'n rhywbeth sy'n creu penawdau mawr yn y cyfryngau—i ni dyma'r peth pwysicaf os ydym ni'n credu o ddifrif bod gan bob un plentyn yr hawl i gael y canlyniadau hynny beth bynnag yw amgylchiadau eu geni neu'r hyn y mae bywyd yn ei daflu atyn nhw a'u sefyllfa deuluol.

Ar fater diogelu, soniais heddiw ein bod yn cefnogi—ac yn annog eraill i gefnogi, mae'n rhaid imi ddweud—yr ymgyrch Stop it Now! ynghylch cam-drin plant yn rhywiol, ond, wrth gwrs, yng Nghymru, rydym ni mwy na thebyg ychydig mwy ar flaen y gad hefyd o ran y gwaith yr ydym ni'n ei wneud gyda'n bwrdd diogelu cenedlaethol, ein byrddau diogelu rhanbarthol—. Nid ydym ni'n hunanfodlon oherwydd rwy'n credu bod y byrddau diogelu eu hunain yn gwybod bod gennym ni waith i'w wneud o hyd. Fe welwn ni hyn pan fo rhywbeth yn cyrraedd y penawdau. Rydym ni'n edrych ar yr hyn sydd wedi digwydd, rydym ni'n edrych ar yr hyn aeth o'i le, fe ddysgwn ni o hyn, ac wedyn rydym yn gwneud yn siŵr bod y gwersi hynny yn cael eu dysgu, nid yn unig yn y rhanbarth, ond ledled Cymru hefyd. Felly rwy'n gobeithio bod hynny'n rhoi sicrwydd i chi.

Ac, yn olaf—rwy'n ymddiheuro—y rheswm pam na wnes i ymateb i chi y tro diwethaf yw oherwydd nad oeddwn i'n gallu—. Arnaf i oedd y bai; Roeddwn i braidd yn ddryslyd ynglŷn â'r hyn yr oeddech chi'n ei ofyn imi, ond fe es i'n ôl ac edrych ar y trawsgrifiad. Felly, gadewch imi ei gwneud un glir yn y fan yma: ar y diwrnod y gwnaethom ni'r datganiad diwethaf, fe es i ymweld â chwpl ifanc nid nepell oddi yma yng Nghaerdydd, mewn gwirionedd roedden nhw'n rhan o'r rhaglen Mabwysiadu Gyda'n Gilydd. Rwy'n credu ichi grybwyll o'r blaen y mater hwn ynghylch lleiafrifoedd ethnig nad oedd sôn amdanyn nhw'n benodol o fewn hynny. Mewn gwirionedd, y mae sôn amdanyn nhw, ac rwy'n credu bellach ein bod ni wedi ysgrifennu atoch i egluro y ceir, o fewn y llenyddiaeth, gyfeiriad penodol er enghraifft at blant o gefndir pobl dduon a lleiafrifoedd ethnig. Felly, rwyf yn hapus iawn i ddweud ar goedd na ddylai unrhyw beth eithrio pobl rhag mabwysiadu—rhag dod yn deulu cariadus, gofalgar—ar sail hil nac ethnigrwydd na rhyw na rywioldeb nac unrhyw beth. Yr hyn sy'n bwysig yw teulu gofalgar, cariadus a fydd yn rhoi'r cychwyn gorau posibl mewn bywyd i'r plentyn hwnnw ynghyd â sefydlogrwydd i fyw ac i ffynnu. Dyna hanfod hyn i gyd.