Dyma ddiwrnod du iawn. Mae'n anrhydedd i fi allu sefyll yn fan hyn i dalu teyrnged i ti, Steffan. Dŷn ni, yn naturiol, yn cydymdeimlo'n ddwys iawn gyda dy deulu, gyda dy ffrindiau, ac mae yna fwlch yn y sedd nesaf ataf i. Dydy'r sgrin dal ddim ymlaen. Ond mae yna fwlch enfawr yn ein grŵp ni, yn ein calonnau, yn ein bywydau—bwlch lle bu Steffan. Steffan oedd Aelod ieuengaf grŵp Plaid Cymru; babi ein grŵp ni, gyda theulu ifanc, ac mae'n calonnau ni yn torri.

Roeddet ti'n ysbrydoliaeth i ni i gyd, gweithiwr dygn ac ymroddedig, yn byw bob munud dros Gymru, dros ddyfodol cenedlaethol ein gwlad. Byddaf yn cofio'r trafodaethau di-rif dros y blynyddoedd lawer dwi wedi dy nabod di, ers yr isetholiad nôl yn y 1990au—roeddwn i yna yn Islwyn hefyd—y trafodaethau droeon am hanes Cymru, hanes anrhydeddus ein gwlad, fel ffordd i ysbrydoli cenedl nad yw'n gwybod ei hanes.