Diolch yn fawr, Lywydd. Rwyf am gynnig y gwelliant yn enw fy nghyd-Aelod, Gareth Bennett.

Rydym wedi cyrraedd pen draw dwy flynedd a hanner a wastraffwyd. Pan ddaeth y Bil ymadael â'r UE i rym, roedd y dyddiad ymadael sef 29 Mawrth ar wyneb y Bil, ac mae pawb wedi gwybod ein bod yn anelu tuag at 29 Mawrth dros y ddwy flynedd ddiwethaf. Mae'r modd y mae Llywodraeth y Deyrnas Unedig wedi esgeuluso ei dyletswydd yn syfrdanol a dyna pam rydym yn y llanastr rydym ynddo heddiw. Er, rhaid imi ddweud, roedd yn gwbl rhagweladwy, o gofio bod Theresa May yn anelu'n agored am cul-de-sac na allai ddod allan ohono, am nad oedd yr UE eisiau cytundeb yn y lle cyntaf; roeddent am weld ymostyngiad Prydain.

Rydym yn gwybod bod Monsieur Barnier wedi dweud yn 2016 y bydd wedi gwneud ei waith os bydd y telerau ar ddiwedd y broses mor wael fel y bydd pobl Prydain eisiau aros yn yr UE. Dyna'r cefndir i'r hyn a elwir yn negodi a wnaed ym Mrwsel. Gallem fod wedi darllen y llyfr Adults in the Room gan Yanis Varoufakis, a nododd yn fanwl gywir, mewn gwirionedd, gydag eglurder mawr, flynyddoedd yn ôl, beth fyddai'r tactegau a fyddai'n wynebu Theresa May a'r negodwyr Prydeinig pan fyddent yn mynd i Frwsel, oherwydd dywedodd mai un peth yn unig sy'n bwysig i negodwyr yr UE: sut i ddangos i weddill Ewrop y bydd unrhyw un sy'n pleidleisio dros Lywodraeth neu sy'n pleidleisio mewn refferendwm mewn modd sy'n herio awdurdod y sefydliad dwfn yn Ewrop yn cael eu darostwng. A dyna'n union beth sydd wedi digwydd. Fe ildiaf.