Os edrychaf yn ôl dros y tair blynedd ddiwethaf yn y ddadl hon, rhaid imi ddweud nad wyf yn credu bod hyn wedi gwella ein democratiaeth na'n traddodiadau democrataidd, naill ai yng Nghymru na ledled y Deyrnas Unedig. Rydym wedi gweld pobl sy'n honni eu bod yn ymgyrchu dros adfer sofraniaeth nad wyf fi, a bod yn onest, yn credu ei bod hi erioed wedi bodoli, ac yna ymosod ar strwythurau sylfaenol a saernïaeth y sofraniaeth honno. Nid barnwyr yw cangen annibynnol y farnwriaeth mwyach, maent yn elynion y bobl am eu bod yn digwydd anghytuno gydag UKIP a chefnogwyr Brexit. Caiff y Senedd ac Aelodau Seneddol eu cam-drin, a gwelaf hyn yn fy nghartref fy hun, y modd y caiff ASau eu cam-drin yn systematig am godi yn Nhŷ'r Cyffredin a dweud eu barn. Pa egwyddor fwy a geir mewn unrhyw draddodiad democrataidd na gallu Aelod etholedig i godi mewn Siambr a dweud eu barn heb gael eu cam-drin a heb gael eu bygwth? Aeth gwraig 77 mlwydd oed—gadewch i mi orffen y pwynt hwn—ati i gychwyn deiseb yr wythnos diwethaf. Mae hi bellach yn cael ei hamddiffyn gan yr heddlu oherwydd y bygythiadau i'w bywyd. Sut y mae hynny'n gwella ac yn cryfhau ein traddodiadau democrataidd? Fe ildiaf.