Diolch yn fawr, Lywydd. Wel, rydym wedi cael dadl fywiog ac egnïol. Rydym wedi clywed cwynion ynghylch faint o gam-drin geiriol a luchir o gwmpas yn hyn, ac mae'n ymddangos bod yr achwynwyr uchaf eu cloch yn go fedrus yn y grefft o arfer cam-drin geiriol eu hunain—yr Aelod dros Flaenau Gwent, un o fy ffefrynnau yn y lle hwn, ac arweinydd Plaid Cymru, sydd yn ddiweddar, wrth gwrs, wedi mynd i ddŵr poeth yn sgil y difenwadau a luchiodd at Brif Weinidog Cymru ei hun. Credaf ei bod hi'n drueni fod cam-drin geiriol personol yn digwydd, ond gan fod cryn dipyn ohono wedi ei anelu at UKIP yn ystod y ddadl hon, credaf fy mod am gymryd y cwynion gyda phinsiad o halen, nid yn lleiaf gan un arall o fy ffefrynnau, y Gweinidog, a oedd yn arbennig o ddidrugaredd yn yr ansoddeiriau a ddefnyddiodd i'n disgrifio a'r cymhellion sy'n sail i'r cynnig. Ond pan fydd rhywun fel Owen Smith, yr Aelod Seneddol yn ei siwt Armani dros Bontypridd, yn gallu trydar fod y rhan fwyaf o'i etholwyr a bleidleisiodd dros Brexit yn hiliol, yn estrongasawyr, ac yn adweithwyr asgell dde, nid wyf yn credu mai lle'r Blaid Lafur yw cwyno am yr iaith a ddefnyddir yn y ddadl hon heddiw.