A gaf fi gytuno â phopeth a ddywedodd Lynne Neagle, a Darren Millar, am ddifrifoldeb y sefyllfa? Dywed y Gweinidog fod lefel y capasiti ar hyn o bryd yn adlewyrchu lefel yr hyn y byddem yn ei ddisgwyl yn y boblogaeth, ond yn amlwg, nid yw'n adlewyrchu lefel yr angen, os ydym yn parhau i fod â chyfleusterau llety y tu allan i Gymru ar gyfer y nifer fach honno o bobl ifanc. O gofio bod y Gweinidog wedi dweud wrthym ein bod yn credu ein bod yn sôn am nifer lai na deg yma, a oes mwy y gall y Gweinidog ei wneud i gynyddu'r capasiti a sicrhau bod y capasiti yn y lleoliadau cywir, yn ogystal â bod wedi ei staffio'n ddiogel? A yw'r Gweinidog yn cytuno â mi na ddylid trin pobl ifanc gyda'r cyflyrau difrifol hyn y tu allan i Gymru heblaw bod eu cyflwr yn gwneud hynny'n angenrheidiol—os yw eu cyflwr mor anarferol fel na allem—nid yn unig na allwn ar hyn o bryd, ond fel na allem—ddarparu'n ystyrlon ar gyfer yr angen penodol iawn hwnnw yn ein gwlad ein hunain? Ac o dderbyn popeth y mae wedi'i ddweud heddiw, y bydd yn cymryd camau i geisio mynd i'r afael â hyn, mae yna ymdeimlad bach ein bod, fel y dywedodd Lynne Neagle, wedi bod yn codi'r materion hyn ers nifer o flynyddoedd. Ond os ydym yn dal i fod mewn sefyllfa lle mae pobl ifanc yn cael eu trin y tu allan i Gymru—hyd yn oed os ydym i gyd yn derbyn nad dyna rydym eisiau ei weld—pa gamau pellach y gall y Gweinidog eu cymryd i sicrhau bod pobl ifanc sy'n cael eu trin y tu allan i Gymru yn cael eu monitro'n briodol, ein bod yn gwybod bod eu gofal yn cyrraedd y safonau rydym yn eu disgwyl yma yng Nghymru, a bod gweithwyr proffesiynol priodol, yn ogystal â'u teuluoedd, yn ymweld â hwy'n rheolaidd, i wneud yn siŵr eu bod mor ddiogel a chyfforddus a, buaswn yn dweud, mor hapus ag y gallant fod?