Wel, Llywydd, y rheswm pam yr ydym ni'n cael y sgwrs anodd iawn hon heddiw yw bod y Gweinidog wedi comisiynu ymchwiliad annibynnol i'r hyn a ddigwyddodd yng Nghwm Taf fis Hydref y llynedd. Ac nid wyf i'n credu bod unrhyw ddiffyg tryloywder ar ran y Llywodraeth o gomisiynu'r adroddiad hwnnw a'i gyhoeddi er mwyn i'r Cynulliad Cenedlaethol allu ei drafod yn yr wythnos gyntaf yr ydym ni yn ôl ar ôl y Pasg. A'r rheswm y comisiynodd y Gweinidog yr adroddiad hwnnw oedd i gydnabod dewrder y menywod a'r teuluoedd hynny yng Nghwm Taf a fynnodd i sylw'r cyhoedd gael ei dynnu at y pethau yr oedden nhw'n gallu eu gweld. A bydd y rhai hynny ohonom sydd wedi cael cyfle i'w ddarllen yn gwybod yn union pa mor rymus a pha mor ofidus yw darllen geiriau'r menywod hynny a adroddwyd i ni wrth iddyn nhw fyfyrio ar y profiadau y maen nhw wedi eu cael. Ac mae camau gweithredu'r Llywodraeth hon wedi eu cynllunio i sicrhau bod argymhellion yr adroddiad hwnnw yn cael eu gweithredu, eu bod nhw'n cael eu gweithredu ar frys ac yn llawn, bod y methiannau a welwyd yn cael eu hunioni, a'n bod yn ailennyn hyder cleifion a staff sy'n dibynnu ar y gwasanaeth hwnnw bob un dydd. Bydd pobl yn defnyddio'r gwasanaeth hwnnw heddiw, bydd pobl wedi trefnu i ddefnyddio'r gwasanaeth hwnnw dros yr wythnosau nesaf, a bwriad y camau y mae'r Gweinidog wedi eu cymryd yw sicrhau y gall y bobl hynny, sydd weithiau o rai o'r rhannau o Gymru gyfan lle mae iechyd yn peri'r problemau mwyaf, sydd â'r anghenion mwyaf—y gall y bobl hynny fod yn ffyddiog bod y gwasanaeth y maen nhw'n ei dderbyn yn un sy'n diwallu'r anghenion hynny.