Felly, mae sawl her fawr, yn ogystal â'r angen am fwy o recriwtio a chadw gweithwyr iechyd proffesiynol yn gyffredinol. Mae'r ystad gofal sylfaenol—cyflwr ffisegol yr adeiladau—yn gofyn am fuddsoddiad enfawr. Mae'n dechrau digwydd nawr ar ôl i ddim byd mawr ddigwydd dros flynyddoedd lawer, ond mae her yn bodoli o hyd o ran adeiladau nad ydyn nhw ar eu gorau. 

Ac mae angen gweddnewid gofal cymdeithasol yn sylweddol. Nid yw hi bellach yn foddhaol gwneud mân newidiadau'n unig. Byddwn i'n dadlau bod angen trefnu gofal cymdeithasol fel gofal iechyd—fel gwasanaeth gwladol y telir amdano gan drethiant cyffredinol, gyda gweithwyr cymorth gofal, cymwysedig a chofrestredig ar gyflog yn darparu gofal nyrsio o ansawdd uchel, gyda gwasanaethau iechyd a gofal cymdeithasol wedi eu cyd-leoli, yn cydweithio mewn canolfannau gofal sylfaenol. Mae'n dechrau digwydd, ond mae cymaint mwy i'w wneud.

Felly, yn olaf, mae'n fraint enfawr imi fod wedi ymwneud â bywydau cannoedd o bobl dros 35 mlynedd yn Abertawe yn feddyg teulu. Mae'n rhoi boddhad aruthrol, a gallwch wneud gwahaniaeth gwirioneddol. Mae gofal sylfaenol yn ganolog i'r GIG cyfan. Fel arall, bydd pawb a phopeth angen gofal eilaidd, sydd wedi'i reoli'n amhriodol ac yn eithriadol o gostus, fel yn Unol Daleithiau America. Ond, mae gofal cymdeithasol hefyd yn hollbwysig. Ni all y Llywodraeth sefyll ar y cyrion mwyach a dweud: 'Mae hyn yn rhy fawr, mae'n rhy gymhleth. Mae yn y drôr "rhy anodd"'. Mae'n rhaid i gyfiawnder i'n trigolion oedrannus ein gorfodi i weithredu. Nid ydym ni'n gwerthu ein tai i ariannu gofal iechyd, ac ni ddylem ni chwaith i ariannu gofal cymdeithasol.