Ni feddyliais erioed y byddwn yn sefyll yma heddiw, nac yn unman o ran hynny, i dalu teyrnged i Aelodau Seneddol Ceidwadol, ond rwy'n mynd i wneud hynny. Rwy'n mynd i dalu teyrnged i'w dewrder a'u penderfyniad yn rhoi eu gwlad o flaen eu plaid. Mae'n cymryd dewrder. Rydym wedi gweld golygfeydd eithriadol yn San Steffan yn ystod y dyddiau diwethaf, hyd yn oed yn ôl safonau Brexit, ac rydym wedi gweld—ac rydych chi'n mynd i glywed y gair eto—symudiad i atal democratiaeth rhag digwydd, i addoedi'r Senedd ac i ddileu hawl y cynrychiolwyr hynny i gael llais mewn democratiaeth. Nawr, pa ffordd bynnag y ceisiwch ddarlunio hyn, os ydych yn ei symud i'w eithaf, fe'i gelwir yn unbennaeth. Un peth yw codi a gweiddi a dweud nad yw hynny'n wir, ond nid yw'n wir mwyach, oherwydd fe weithredodd pobl o argyhoeddiad ddoe er mwyn ei atal. Felly dyna pam nad ydym yn symud ar hyd y trywydd a oedd yn amlwg yn mynd i orffen gydag unbennaeth, ac nid yn unig bod yn unben ar y wlad gyfan, ond bod yn unben fel arweinydd eich plaid eich hun.

Nawr, mae llwyddo i wneud ac i gyflawni'r hyn y mae Boris Johnson wedi'i wneud, pan nad ydych ond wedi eistedd yn y Senedd fel Prif Weinidog ers tridiau, yn dipyn o gyflawniad onid yw. Nid wyf yn meddwl y bydd neb byth eto'n llwyddo yn y fath fodd i fethu cyflawni'r hyn y bwriadai ei wneud. Nid wyf yn credu y bydd neb arall byth yn llwyddo i fethu adfer rheolaeth yn y modd y mae ef wedi methu, gan golli rheolaeth yn llwyr yn lle hynny, oherwydd mae'n amlwg ei fod wedi gwneud hynny. Nawr, efallai y bydd yn cael ei weld fel tipyn o hwyl a sbri os ydych chi'n filiwnydd, os gallwch fetio'r ddwy ffordd yn llythrennol, fel Jacob Rees-Mogg, ac agor cronfeydd buddsoddi yn yr UE. Nid yw'n syndod mawr, felly, ein bod yn ei weld yn gorffwys, yn llythrennol, ar feinciau gwyrdd y Senedd. Ond nid yw'r opsiynau hynny ar gael i'r wlad a'r bobl rwy'n eu cynrychioli. Bydd y rhan fwyaf o bobl wedi gweld cipio grym y Torïaid am yn union yr hyn ydyw—cam-drin pŵer y Weithrediaeth mewn modd nas gwelwyd o'r blaen. Ac mae'n ymddangos bod gan y Torïaid hanes o hyn, oherwydd y tro diwethaf y galwyd am addoedi'r Senedd oedd pan wnaeth John Major yr un peth yn union yn 1997 fel y gallai gladdu'r ddadl 'arian am gwestiynau'. Dyna oedd y tro diwethaf. Felly, mae yna hanes i hyn.

Roedd cefnogwyr Brexit yn arfer mawrygu sofraniaeth y Senedd, ond erbyn hyn maent yn trin cynrychiolwyr etholedig gyda'r un dirmyg â'r barnwyr, y gweision sifil a'r newyddiadurwyr sy'n meiddio sefyll yn eu ffordd, ac maent yn eu galw yn elynion i'r bobl. Dyna'n union y maent yn eu galw. Diolch byth, mae fy mhlaid i a gwrthbleidiau eraill yn San Steffan, a'r ASau Ceidwadol hynny a grybwyllais yn awr wedi trechu'r bwlis. Gwelaf fod Jo Johnson newydd ymddiswyddo, er mwyn treulio llai o amser gyda'i deulu yn ôl pob tebyg. Byddai Brexit heb gytundeb yn drychinebus. Rydym wedi clywed heddiw am y dogfennau bras melyn, ac i mi y newyddion a wnaeth argraff go iawn oedd bod y Llywodraeth yn pentyrru bagiau cyrff. Bagiau cyrff—a allwch chi gredu hynny mewn difrif? Y gwir amdani yw nad oes awdurdod moesol gan gefnogwyr pybyr Brexit i orfodi'r wlad i adael heb gytundeb a gobeithio na fydd ganddynt hawl gyfreithiol yn fuan ychwaith, oherwydd, beth bynnag a ddywedwch yma heddiw, ni phleidleisiodd neb o blaid Brexit heb gytundeb yn 2016. Y cyfan a glywsom bryd hynny oedd, 'Gallwn gael ein cacen a'i bwyta', byddai'r cytundeb masnach yn hawdd—roeddent hyd yn oed yn cystadlu â'i gilydd i ddweud pa mor gyflym y gallem gyflawni hynny: un diwrnod, dau ddiwrnod. Mae'n chwerthinllyd. Dywedwyd wrthym y byddai'r DU yn cadw holl fanteision aelodaeth o'r UE ac na fyddai'n rhaid i ni dalu dim o'r costau, ac y byddai'r GIG yn cael £350 miliwn yr wythnos yn ychwanegol—ni chafodd hynny ei grybwyll yr wythnos hon, gyda llaw—ac na fyddai'n cael ei werthu i Donald Trump. Fel y dywedais, rwy'n credu mai dyna'n sicr yw'r bwriad. Ond rwy'n credu mai'r peth mwyaf a ddaeth yn amlwg yr wythnos diwethaf—ac rwy'n ei ystyried yn gwbl anghrediniol—oedd bod Gweinidogion y Llywodraeth yn awgrymu y byddent yn anwybyddu'r gyfraith a fyddai'n atal Brexit heb gytundeb, a phan welwn lunwyr rheolau yn dod yn dorwyr rheolau, anarchiaeth yw peth felly, a phan ddaw gan Lywodraeth, mae'n waeth byth.