1. Dadl: Brexit ac Addoedi Senedd y DU

Part of the debate – Senedd Cymru am 3:07 pm ar 5 Medi 2019.

Danfonwch hysbysiad imi am ddadleuon fel hyn

Photo of Jenny Rathbone Jenny Rathbone Labour 3:07, 5 Medi 2019

(Cyfieithwyd)

Mae Rhun ap Iorwerth ac eraill wedi tynnu sylw at bwysigrwydd y ddadl hon heddiw gan mai effaith gadael heb gytundeb fyddai taro—y tlodion fyddai'n cael eu taro galetaf. Nid dim ond y cymunedau gwledig a'n ffermwyr fydd yn cael eu taro gan hyn. Beth am y tlodion yn y trefi a fyddai heb fwyd pe bai'r bwyd yn mynd yn brin o ganlyniad i adael heb gytundeb? Ac fel y dywedodd Dai Lloyd, y bobl fwyaf agored i niwed fyddai'n marw oherwydd diffyg pigiadau ffliw a meddyginiaethau eraill. Felly, rwy'n llwyr ddiystyru'r rhai sy'n dadlau bod ad-alw'r Senedd yn ddim mwy na sioe ac yn wastraff amser—nid yw hynny'n wir o gwbl. Nid yma i drafod manylion Brexit ydym ni; rydym yma i drafod y bygythiad i ddemocratiaeth sef ymgais Boris Johnson i gau'r Senedd ac atal ei gwaith craffu ar ei Lywodraeth, a gweithredoedd Llywodraeth Boris Johnson i wneud pethau a fyddai'n niweidiol i'r Deyrnas Unedig. Dyna pam rydym yma heddiw.

Fel y dywedodd Adam Price, nid yw unbenaethau'n digwydd dros nos. Nid addoedi'r Senedd am bythefnos ychwanegol yw'r bygythiad mwyaf mewn gwirionedd—llwyddodd Siarl I i wneud hynny am dros ddegawd—ond rhag ofn i chi ei golli, mae Boris Johnson yn awr yn bygwth anwybyddu pa ddeddf bynnag y mae Senedd y DU yn ei phasio sy'n ei atal rhag gadael yr UE heb gytundeb. Y nod yw rhoi ei hun y tu hwnt i'r gyfraith. Gweithred unben yw honno, nid democrat. Felly, dyna pa mor ddifrifol yw hyn.

Ac rwy'n credu y dylem longyfarch pobl fel Guto Bebb ac Antoinette Sandbach a'r holl bobl eraill sydd wedi rhoi buddiannau'r wlad a'u hetholwyr o flaen eu huchelgeisiau gwleidyddol personol eu hunain. Ac mae'n dorcalonnus eu gweld yn cael eu diarddel gan eu plaid, plaid y dywedir wrthym yn awr gan Norman Baker—nad yw'n enwog am fod yn flaengar ei wleidyddiaeth—sydd wedi'i dominyddu gan 'ddelfrydwyr llygatgroes'—ei eiriau ef, nid fy ngeiriau i. I lawer ar feinciau'r Ceidwadwyr yma yn y Cynulliad Cenedlaethol, rwy'n siŵr fod hon yn foment ofidus a phoenus iawn, ond credaf nad yw honiad Paul Davies y bydd y Ceidwadwyr Cymreig yn darparu setliad wedi'i negodi ar gyfer gadael yr UE yn argyhoeddi. Nid wyf wedi fy argyhoeddi, fel y mae Andrew R.T. Davies yn ceisio'i ddweud, fod Boris Johnson am gael cytundeb wedi'i negodi. Yn fy marn i, yn anffodus, nid yw Boris Johnson yn awyddus o gwbl i gael cytundeb. Mae am adael yr UE heb gytundeb. Pam? Oherwydd, iddo ef, nid yw'n ymwneud â chyflawni'r hyn roedd pobl yn credu eu bod yn pleidleisio drosto—aros neu adael—dim manylion yno a ydym am gael economi awtarchaidd, lle rydym yn gwbl hunangynhaliol, neu a ydym am barhau i fod yn genedl sy'n masnachu. Na, mae am adael heb gytundeb am ei fod am daro bargen gyda'i ffrindiau ar draws yr Iwerydd: Donald Trump ac eraill. Ac maent am sicrhau nad yw Prydain yn cael ei llyffetheirio—