Hoffwn atgoffa'r Aelodau o'r cyd-destun sy'n gysylltiedig â hyn i gyd. Cyd-destun yw popeth mewn achos fel hwn. Pan fu farw ein cyfaill a'n cyd-Aelod, Steffan, ym mis Ionawr, nid oedd neb, yn fy nghynnwys i, eisiau meddwl am beth fyddai'n dod nesaf. Roeddem eisiau galaru am ein ffrind. Ac roeddwn wedi penderfynu na fyddwn yn dweud dim byd yn gyhoeddus, ar gyfryngau cymdeithasol neu fel arall, tan ar ôl ei angladd. Golygodd digwyddiadau fod yn rhaid i mi gael fy ethol yn eithaf cyflym, ond nid oeddwn am gymryd y llw nes ar ôl yr angladd. Felly, pan gyhoeddwyd fy enw ar Twitter, ni ddywedais ddim am y peth. Roeddwn eisoes yn teimlo euogrwydd a galar aruthrol. Ymatebodd ychydig o leisiau swnllyd iawn ar Twitter yn syth, rwy'n credu, i erthygl fer gan y BBC, gan ragdybio eisoes cymaint o fethiant y byddwn fel AC, a hynny am fod llinell gyntaf fy mywgraffiad personol ar Twitter yn nodi fy mod yn gweithio ym maes hawliau menywod a datblygu rhyngwladol. Fy swydd ar y pryd oedd ymgyrchydd dros hawliau menywod ar ran ActionAid. Roedd hi'n swydd yr ymfalchïwn yn fawr ynddi. Ond roedd yr un linell honno'n ddigon i gythruddo rhai pobl, ac i dybio mai dyna'r cyfan y byddai gennyf ddiddordeb ynddo. Nid oeddwn yn teimlo y gallwn i ateb a siarad drosof fy hun o dan yr amgylchiadau. Fe wnaeth Leanne yr hyn a wnaeth, i raddau helaeth, er mwyn fy nghefnogi i. Roedd Leanne hefyd yn galaru am ei ffrind, ac roedd hi'n gallu gweld pa mor annoeth, ansensitif a chreulon oedd amseriad a chywair y negeseuon hynny amdanaf. Felly, roeddwn i'n hynod o ddiolchgar iddi ar y pryd, ac rwy'n dal i fod yn ddiolchgar iddi nawr, am fy nghefnogi pan na allwn wneud hynny drosof fy hun. Felly, byddaf yn pleidleisio yn erbyn y cerydd hwn. Rwy'n gobeithio y bydd yr Aelodau eraill yn gwneud yr un fath.