Unwaith eto, mae'r cenedlaetholwyr yn gwadu Brexit. Ar 23 Mehefin 2016 pleidleisiodd y DU i adael yr Undeb Ewropeaidd. Pleidleisiodd Cymru i adael. Pleidleisiodd Ynys Môn, Conwy, Sir Ddinbych, Sir y Fflint a Wrecsam i adael. Pleidleisiodd Sir Gaerfyrddin i adael. Pleidleisiodd y Rhondda i adael, fel y gwnaeth gweddill Cymoedd de Cymru. Ailadroddwyd y patrwm hwnnw ganddynt yn yr etholiadau Ewropeaidd eleni, a chafodd ei ailadrodd yn isetholiad Brycheiniog a Maesyfed hyd yn oed, pan bleidleisiodd dros 50 y cant dros ymgeiswyr a oedd yn gryf o blaid Brexit ym mis Awst.

Ac eto, mae Aelodau Cynulliad Plaid Cymru, y Democratiaid Rhyddfrydol a Llafur, sydd i fod yma ar fandad democrataidd, yn dal i wrthsefyll ewyllys ddemocrataidd pobl Cymru. Pe bai refferendwm wedi bod ar annibyniaeth Cymru, gyda 52.5 y cant o blaid, mae'n annirnadwy y byddai'r cenedlaetholwyr yn awgrymu nad oedd pobl yn gwybod dros beth roeddent yn pleidleisio, neu'n galw am ei gynnal eto. Yn hytrach na chael Brexit wedi'i wneud a dechrau gwella'r rhaniadau, byddai refferendwm arall yn mynd â'r DU yn ôl i'r dechrau, yn erydu ymddiriedaeth yn y system wleidyddol ac yn gwneud ein democratiaeth yn destun sbort.

Mae gwneud cyhuddiadau am eich gwrthwynebwyr fel ffordd o ennill pleidleisiau hefyd yn erydu ymddiriedaeth, ac mae'r cynnig hwn yn parhau'r codi bwganod am ddyfodol y GIG. Mae maniffesto'r Ceidwadwyr yn gwbl glir: nid yw ein GIG ar werth. Mae'n dweud, ac rwy'n dyfynnu:

Pan fyddwn yn negodi cytundebau masnach, ni fydd y GIG ar y bwrdd. Ni fydd y pris y mae'r GIG yn ei dalu am gyffuriau ar y bwrdd. Ni fydd y gwasanaethau y mae'r GIG yn eu darparu ar y bwrdd.

Yr wythnos diwethaf—