Wel, trafodwyd y cwestiwn o ba un a ddylid ceisio cymorth gan y lluoedd arfog ai peidio yn frwd iawn gan strwythur gorchymyn y gwasanaethau brys. Eu penderfyniad dros y penwythnos hwnnw oedd peidio â gwneud cais o'r fath gan fod yr amgylchiadau mor anodd a pheryglus, fel mai dim ond pobl a hyfforddwyd yn benodol i allu ymdopi â nhw yr ystyriwyd y gellid eu defnyddio yn ddiogel. Dyna'r cyngor a roesant, ac roeddwn i'n meddwl ei bod hi'n ddoeth dilyn eu cyngor.

Roedden nhw'n credu na fyddai tynnu'r lluoedd arfog i mewn ar yr adeg honno wedi bod yn beth buddiol i'w wneud gan eich bod chi angen yr union alluoedd a hyfforddiant arbenigol iawn hynny i allu ymdopi â'r mathau o dywydd eithafol a welsom, Llywydd. Ar anterth y storm honno, roedd 900 metr ciwbig o ddŵr yn dod i lawr afon Taf bob eiliad, ac os ydych chi'n ceisio gweithredu o dan yr amgylchiadau hynny, yna nid oes angen hyfforddiant cyffredinol y fyddin arnoch chi i wybod beth i'w wneud, mae angen i chi fod wedi eich hyfforddi yn y ffordd y mae ein gwasanaethau brys wedi eu hyfforddi, i wybod beth sy'n ddiogel i'w wneud. Nawr, pe byddai hynny'n newid, a phe byddai asesiad y bobl hynny sy'n fwy cymwys nag yr ydym ni yn yr ystafell hon, rwy'n credu, i wybod a fyddai cymorth gan y lluoedd arfog yn gyfraniad defnyddiol, yna wrth gwrs byddem ni'n ei ystyried. Ond o dan amgylchiadau'r penwythnos hwnnw, asesiad y rhai sydd fwyaf cymwys i wneud yr asesiad oedd nad dyna'r adeg iawn i ofyn am gymorth o'r fath.