Wrth gwrs, Weinidog, os cynyddwn y cyflenwad yn sector y farchnad, yn enwedig drwy ddenu mwy o gystadleuaeth a mentrau bach a chanolig, byddem yn gobeithio gweld prisiau tai’n dod yn fwy sefydlog, a byddai hynny, yn y ffordd honno, yn ôl economeg glasurol, yn eu gwneud yn fwy fforddiadwy. Ond, rwy'n credu eich bod yn iawn pan ddywedwch fod llawer o ddryswch ynglŷn â thai fforddiadwy—y categori—oherwydd ei fod yn cymysgu’r sector preifat a’r sector cyhoeddus. Ac rwy'n meddwl tybed a fyddem yn well ein byd pe baem yn newid i ddiffiniad yn awr sy'n canolbwyntio ar dai cymdeithasol, tai i'w rhentu. Ac wrth i bob plaid yn y Siambr hon baratoi eu maniffestos ar gyfer etholiad y flwyddyn nesaf, rwy'n credu ei bod hi'n bryd edrych ar dargedau realistig ond uchelgeisiol ar gyfer tai cymdeithasol yn y 2020au. Ac yn fy marn i, mae angen inni adeiladu oddeutu 4,000 o gartrefi cymdeithasol y flwyddyn, neu 20,000 dros dymor Cynulliad, yn y 2020au. A ydych yn cytuno?