Wel, rwy'n ddiolchgar i Andrew R.T. Davies am y cwestiwn hwnnw, sy’n canolbwyntio'n benodol ar anghenion y plant hynny. Rhaid inni gydnabod bod yna aelwydydd sydd wedi dioddef trais yn y cartref heb allu cyfathrebu. Yn y dyddiau cynnar, nid oedd ein llinell gymorth Byw Heb Ofn yn derbyn y galwadau hynny. Mewn gwirionedd, roeddem yn annog pobl i ddefnyddio 999 a 55. Mae'r heddlu wedi bod yn allweddol bwysig, oherwydd roedd honno'n ffordd y gallent fynd i ofyn am gymorth. Ond rydym yn cydnabod hefyd y byddai llawer o'r dioddefwyr hynny wedi cael eu canfod pe bai eu plant yn yr ysgol. Mae ysgolion hyb wedi bod yn bwysig iawn, ond mae gennym fferyllfeydd ac archfarchnadoedd hefyd yn lleoedd cyswllt lle gallai dioddefwyr fynd i gael cefnogaeth a chyngor.

Rwy'n credu bod yr ymgyrch 'Ddylai neb fod yn ofnus gartref' wedi ysgogi ac wedi rhoi sylw i alwadau am gymorth a galwadau am help, a dyna lle mae'n rhaid i'n holl ddarparwyr arbenigol gamu i mewn. Mae'n amlwg fod angen inni edrych ar anghenion plant yn arbennig, ac wrth i'r ysgolion ailagor, rwy'n credu y bydd y fan honno'n lle pwysig arall lle gall dioddefwyr a'r plant hynny elwa o fynd yn ôl i'r ysgol ac yn ôl at y math o gefnogaeth y bydd ei hangen arnynt.