Diolch yn fawr, Lywydd. Mae heddiw, i mi, yn ddiwrnod o emosiynau cymysg. Rwy’n hynod o falch wrth gwrs, ac yn teimlo anrhydedd o gael sefyll yma eto i gynrychioli pobl de-ddwyrain Cymru yn y Siambr hon. Ond mae'r teimladau hyn yn gymysg â thristwch mawr. Hoffwn yn fawr pe bawn wedi cael y cyfle hwn i wasanaethu, ac y gallwn ei gyflawni, heb fod wedi colli ein hannwyl gyfaill, Mohammad Asghar.

Mae'r rhain yn amgylchiadau trasig i ddod yn Aelod o'r Senedd hon. Rwy’n ddiolchgar am y cyfle, felly, Lywydd, i ddweud ychydig eiriau am ein ffrind a’n cyd-Aelod, a adwaenem yn hoffus yn ein plaid ac yn y Siambr hon, fel Oscar. 

Roedd Oscar yn ddyn caredig, gofalgar a hael, a gwn y bydd pawb yn y Siambr hon a thu hwnt yn gweld ei eisiau'n enbyd—y disgleirdeb drygionus hwnnw yn ei lygad a'r chwerthin heintus hwnnw. Roedd Oscar yn caru ei deulu yn fwy na dim yn y byd, ac roedd yn trin ei staff a'r gymuned ehangach fel teulu hefyd. Mae fy meddyliau a fy ngweddïau gyda Natasha a Firdaus, ei deulu a'i ffrindiau, ar yr adeg enbyd o drist hon. 

Roedd Oscar o ddifrif ynglŷn â’i rôl, yma ac yn ei waith yn amddiffyn cymunedau de-ddwyrain Cymru, ac roedd yn ymrwymedig iawn i'r ddwy rôl. Daeth hyn yn amlwg iawn pan fynychais ei angladd, ac roedd pobl wedi dod allan i’r strydoedd i'w anrhydeddu. Yn amlwg, fe wnaf bopeth a allaf, i anrhydeddu Oscar fy hun, a gwneud fy ngorau glas i barhau â'i waith a rhoi llais i'r rhai y mae gennyf gyfrifoldeb yn awr i'w cynrychioli. Byddaf yn ceisio hyrwyddo'r achosion a oedd yn agos at galon Oscar: tegwch, cyfiawnder cymdeithasol, addysg, a hyd yn oed criced—camp rwy’n rhannu ei gariad tuag ati.  

Trwy gydol ei amser fel Aelod Cynulliad ac fel Aelod o’r Senedd, câi ei arwain gan un gred: y dylai pawb o unrhyw gefndir allu camu ymlaen mewn bywyd, ac roedd yn benderfynol iawn o’u helpu. Roedd Oscar yn berson a garai bobl a chanddo galon mor fawr â dinas Casnewydd a garai cymaint. Credai'n gryf mewn menter rydd, a daeth â'r Bil menter yma i'r Cynulliad hwn wrth gwrs, Bil a oedd yn cynnwys cynigion i dyfu'r economi.  

Nid oedd byth yn brin o syniadau, a chofiaf un araith yng nghynhadledd plaid y Ceidwadwyr Cymreig pan amlinellodd ei gynigion ar gyfer cwmni hedfan yng Nghymru, a hynny heb unrhyw ymgynghori, ynghyd â’i gynlluniau i ddiwygio'r system nawdd cymdeithasol i gael gwared ar yr angen am fanciau bwyd.  

Roedd twf economaidd yn bwysig i Oscar, nid fel nod ynddo'i hun ond fel modd o gyflawni'r hyn a ddymunai ei gyflawni. Roedd Oscar eisiau creu economi lwyddiannus a deinamig yng Nghymru i drechu tlodi, galluogi symudedd cymdeithasol, ac i ddarparu’r gwasanaethau o ansawdd uchel y mae pobl eu hangen ac yn eu haeddu.  

Roedd ei awydd angerddol i helpu pobl yn seiliedig ar ei ffydd Fwslimaidd ddofn. Fodd bynnag, roedd yn parchu pobl o bob ffydd grefyddol ac yn eu helpu i ddeall ei ffydd ei hun. 

Bu llawer o deyrngedau gwych i Oscar o'r Senedd hon ac ymhell tu hwnt iddi; yr arweinwyr yn y dwyrain canol lle roedd Oscar wedi ymrwymo i hyrwyddo heddwch, a chan Brif Weinidog y DU a ddiolchodd iddo am ei wasanaeth cyhoeddus gan gydnabod y bydd y gwaith a wnaeth Oscar yn cael effaith gadarnhaol barhaol, ac rwy’n siŵr fod ei deulu’n falch iawn o hynny. 

Pleser a braint oedd adnabod Mohammad Asghar. Roedd yn Gymro balch, yn Brydeiniwr balch, ac yn falch o'i etifeddiaeth Bacistanaidd. Lywydd, efallai fod golau Oscar wedi diffodd, ond bydd yr effaith gadarnhaol a gafodd ar ei gymuned a'i wlad bob amser yn aros. Fe ymdrechaf i barhau â'i waith da hyd eithaf fy ngallu. Diolch. Diolch yn fawr, Lywydd.