Mae ethol Joe Biden yn ei gwneud yn llai tebygol y gall Llywodraeth y DU ddibynnu ar gefnogaeth Donald Trump i strategaeth liwt-ei-hun, ond rydym wedi gweld yn y gorffennol pa mor anodd yw negodi gyda'r Unol Daleithiau gyda'r cytundeb partneriaeth masnach a buddsoddi trawsatlantig aflwyddiannus, a gymerodd dros dair blynedd a hynny'n bennaf oherwydd ein pryder fod yr Unol Daleithiau eisiau gallu cymryd rheolaeth ar ein gwasanaeth iechyd gwladol. Heddiw, mae'n amlwg ein bod yn poeni mwy am danseilio ein safonau bwyd a lles anifeiliaid. Ond rwy'n credu mai un o'r prif rwystrau i unrhyw gytundeb gyda 27 gwlad yr UE bellach, mae'n ymddangos, yw'r Bil marchnad fewnol, oherwydd yr elfennau cymorth gwladwriaethol o fewn y Bil marchnad fewnol, a ddylai fod yn achos pryder enfawr i unrhyw un o'r Llywodraethau datganoledig ac unrhyw un sy'n pryderu am gyflwr yr undeb yn y dyfodol. Rwy'n siŵr y bydd Joe Biden yn nodi hyn yn glir, yn enwedig yng nghyswllt cytundeb Gwener y Groglith. Ond beth, os unrhyw beth, y gallwn ei wneud i berswadio Llywodraeth y DU i roi'r gorau i'r ddeddfwriaeth hynod o niweidiol hon, sydd bron â bod yn gwarantu 'dim cytundeb'?