Wel, y wers, Lywydd, yr wyf i'n ei chymryd gan weddill y byd yw'r union bwynt a wnaeth Mick Antoniw, fod Llywodraethau ledled Ewrop ac yn ehangach yn gorfod gweithredu yn wyneb ton newydd o'r feirws hwn yn ystod amodau'r gaeaf, gyda ffyrnigrwydd na ragwelwyd yn y modelu a wnaed mewn sawl rhan o'r byd. Ac, wrth gwrs, roeddem ni'n gwylio yn ofalus iawn yr hyn a ddigwyddodd ddoe yn yr Almaen, yn yr Iseldiroedd, yn yr Eidal. A byddaf yn trafod gyda Michael Gove, yn uniongyrchol, yn ddiweddarach heddiw pa un a yw'r cytundeb pedair gwlad a sicrhawyd gennym ni yn dal i fod ag ychydig mwy o fanteision nag anfanteision, neu a oes gwahanol gydbwysedd y dylem ni ei daro. I'r naill gyfeiriad neu'r llall, Llywydd, bydd niwed yn cael ei wneud. Bydd niwed yn cael ei wneud pa un a yw pobl yn dod at ei gilydd dros y Nadolig mewn ffordd nad yw'n gyfrifol ac nad yw'n cadw at yr holl gyngor yr ydym ni wedi ei roi i bobl, neu, os byddwn ni'n ceisio atal pobl rhag cyfarfod dros y Nadolig, bydd gwahanol fath o niwed yn cael ei wneud—i synnwyr pobl o iechyd meddwl, i synnwyr pobl o sut y gallan nhw ymdopi drwy'r flwyddyn arbennig o anodd hon gyda'i gilydd. Nid yw'n ddewis llwyr rhwng un cam gweithredu sydd â'r holl fanteision yn amlwg a dim o'r anfanteision, a thrywydd arall lle gellir canfod yr holl anfanteision. I unrhyw gyfeiriad, mae'n gydbwysedd gofalus ac anodd iawn, â manteision ac anfanteision ar ddwy ochr y fantol.