Rwy'n credu bod yr Aelod yn gofyn cwestiwn diddorol pan ddaw'n fater o osod staff ar ffyrlo. Y man cychwyn, os yw gweithiwr yn gwarchod—ac rydym wedi rhoi cyngor clir, os ydych ar y rhestr warchod flaenorol—os na allwch weithio gartref yn ddiogel, ein cyngor ni yw peidio â mynd i'r gwaith, ac mae cadarnhad ysgrifenedig o'r cyngor hwnnw'n mynd allan i bobl. I bobl sy'n feichiog, nid yw bod yn feichiog ynddo'i hun yn rheswm i bobl ddilyn y math hwnnw o gyngor gwarchod; byddai'n berthnasol, serch hynny, i fenywod beichiog sydd hefyd yn dioddef o gyflyrau fel cyflyrau ar y galon, yn enwedig, boed yn gyflyrau cynhenid neu'n rhai sydd wedi datblygu. Yn yr amgylchiadau hynny, byddai'r cyhoeddiad a wnaed ar 22 Rhagfyr yn berthnasol iddynt, a'n cyngor ni fyddai na ddylent fynychu gwaith y tu allan i'r cartref. Mae'n dal i fod yn fater o bobl yn cael sgwrs gyda'u cyflogwyr, a byddem yn disgwyl i gyflogwyr fod yn sensitif ac yn gydymdeimladol, hyd yn oed os nad yw menyw feichiog o fewn y categori gwarchod, i gael y sgwrs honno'n gyfrifol gyda hwy ac i ddeall y straen a'r pwysau ychwanegol y gallai hynny ei greu i'r fenyw a'i phlentyn. Felly, o dan yr amgylchiadau hynny, efallai mai un opsiwn fydd ei rhoi ar ffyrlo. Ond mae honno'n sgwrs y dylai'r fenyw feichiog ei chael gyda'i chyflogwr, ac yn amlwg, byddwn yn annog unrhyw un yn y sefyllfa honno i sicrhau ei bod wedi ymuno ag undeb llafur yn y gweithle a fydd yn ei chefnogi i gael y sgwrs honno.