Rwyf wedi gwrando gyda diddordeb ar eich sylwadau wrth ateb Jayne Bryant a David Melding, rwy'n credu. Mae'n ymwneud ag iechyd meddwl a sut y gallwn gadw ein llygaid ar agor am bobl sy'n dioddef. Fe wyddoch gystal â mi fod sefydliadau fel Mind wedi cynnal arolygon diddiwedd sy'n dangos bod gweithwyr y sector cyhoeddus yn dioddef yn anghymesur, yn cymryd mwy o amser i ffwrdd o'r gwaith, a bod ganddynt fwy o broblemau iechyd meddwl, a hynny ledled Cymru. Rwyf wedi cael nifer o negeseuon e-bost gan weithwyr y sector cyhoeddus yng Ngorllewin Caerfyrddin a De Sir Benfro yn dweud pa mor anodd yw hi i ddod i ben yn ystod cyfyngiadau symud, i ymdopi â hwy, fel cynifer ohonom. Roeddwn yn meddwl tybed a oes unrhyw raglenni y gallwn eu rhoi ar waith neu a oes unrhyw ffyrdd y gall Llywodraeth Cymru annog sefydliadau'r sector cyhoeddus i geisio cyrraedd y rhai sy'n gweithio ar eu pen eu hunain, wedi'u hynysu gartref neu efallai mewn cartref prysur iawn lle maent yn ei chael hi'n anodd iawn gwneud eu gwaith oherwydd yr holl sŵn o'u cwmpas. Efallai fod ganddynt blant ifanc gartref nad ydynt yn yr ysgol a bod y sefyllfa yn mynd yn drech na hwy. Oherwydd os oes gennych berson o'ch blaen neu yn y swyddfa drws nesaf, gallwch gael syniad llawer gwell o sut y maent yn teimlo. Mae'n anodd iawn dweud pan fyddwch ar alwad Zoom gyda rhywun unwaith yr wythnos. A oes unrhyw beth y gall Llywodraeth Cymru ei wneud yn rhagweithiol i helpu cyflogwyr y sector cyhoeddus i ofalu am y gweithwyr hynny?