Dau newid yn y fan hyn rydyn ni'n cytuno â nhw, y cyntaf yn ymwneud â mangreoedd ar gyfer seremonïau priodas sifil a phartneriaethau sifil, y llall yn caniatáu i aelwydydd efo, beth bynnag, un plentyn dan un oed ffurfio aelwyd estynedig. Dwi yn falch o weld hyn yn digwydd o ran llesiant, a dwi'n cyfeirio'n benodol at y gwaith mae Bethan Sayed wedi'i wneud yn y maes yma'n benodol, dwi'n meddwl, yn codi ymwybyddiaeth, fel rhiant ifanc ei hun hefyd, wrth gwrs. Felly, fel dwi'n dweud, mi fyddwn ni'n cefnogi hwn.

Gwnaf i gyfeirio, os caf i, jest yn sydyn, at yr adolygiad nesaf. Dwi yn gobeithio, eto o ran llesiant, y byddwn ni'n gallu symud i gyfnod 'aros yn lleol', rŵan, yn hytrach nag 'aros gartref'. Dwi'n credu buasai fo yn gwneud gwahaniaeth mawr o ran llesiant pobl, a dwi'n edrych ymlaen at gael mwy o fap ynglŷn â'r ffordd ymlaen. Ond Ynys Môn ydy fy etholaeth i. Rydym ni'n gwybod bod Ynys Môn yn un o'r ardaloedd lle mae nifer yr achosion ar ei uchaf. Rydym ni'n gwybod am yr effaith mae'r math newydd o goronafeirws yn ei gael, pa mor hawdd ydy o i ledaenu. Rydym ni'n gweld y ffigurau diweddaraf, eto'r prynhawn yma, ynglŷn â nifer yr achosion yn Ysbyty Gwynedd ac yn y blaen. Felly, mae'n rhaid symud ymlaen yn bwyllog iawn, iawn, iawn. Felly, jest cwestiwn sydyn: sut bydd y Llywodraeth yn cyfathrebu mor glir â phosib na all pobl ddefnyddio'r ffaith bod cil y drws yn agor fel rheswm i wthio'r drws yna ar agor led y pen, achos dydyn ni ddim yn barod am hynny?