Rwy'n credu bod yr heriau hynny yn hollol deg, ac roeddwn i'n edrych ar y Dirprwy Weinidog Gofal Cymdeithasol wrth sôn am y gofynion ynni gan y cwmnïau hyn—oherwydd, wrth gwrs, fel y bydd Aelodau Caerdydd yn gwybod, mae llawer iawn o'r galw sy'n mynd i drydan yma yng Nghaerdydd yn dod o Celsa—a'r hyn y mae hynny yn ei olygu yn ymarferol i allu'r grid i barhau i wneud hynny. Felly, ceir heriau ymarferol gwirioneddol iawn i'r diwydiant, ond, mewn gwirionedd, i bob gweithgaredd arall hefyd. A dyna pam roeddwn i'n cyfeirio yn gynharach at yr angen i fod â chynllun gydag Ofgem ac eraill i ddeall sut y bydd angen i'r grid edrych yn 2050. Ac rydych chi'n iawn, mae'r rhain yn symiau sylweddol o fuddsoddiad y mae angen eu gwneud, ond ceir cyfle gwirioneddol wrth wneud hynny hefyd—nid y cyfle i wneud yn siŵr bod y diwydiant dur yn fwy cynaliadwy yn unig, ond yr hyn y mae hynny yn ei olygu o ran galluogi datblygu economaidd arall i ddigwydd hefyd, a'r cyfleoedd gwirioneddol sydd gennym ni yng Nghymru o ran sut rydym ni'n cynhyrchu trydan gyda'n holl adnoddau naturiol hefyd. Mae hynny wedi bod yn rhan o'r sgwrs yr wyf i wedi ei chael eisoes gyda Llywodraeth y DU, ac mae fy swyddogion wedi ei chael. Mae'n rhan o'r sgwrs yr wyf i eisiau ei chael gydag Ysgrifennydd Gwladol yr Adran Busnes, Ynni a Strategaeth Ddiwydiannol pan fyddaf i'n cael cyfarfod ag ef yn uniongyrchol, a'r sgyrsiau rheolaidd yr ydym ni wedi eu cael eisoes gyda Gweinidogion BEIS.

Nawr, yr her wedyn yw a ydym ni'n gweld, yn y cyfnod cyn a thu hwnt i COP26, dewisiadau yn cael eu gwneud i ganiatáu i'r buddsoddiad hwnnw ddigwydd er mwyn caniatáu i sector dur mwy di-garbon ddod i'r amlwg. Mae hefyd yn real iawn i'r heriau sy'n gysylltiedig â'r adolygiad cynhwysfawr o wariant ddiwedd eleni, oherwydd os nad ydym ni'n barod i weld buddsoddiad ledled y DU yn hyn trwy gyfnod hwnnw yr adolygiad nesaf o wariant, bydd yr amserlen i allu gwneud hynny yn llwyddiannus yn fwy tynn byth, ac yna bydd mwy o risg i'r swyddi yr oedd Tom Giffard yn sôn amdanyn nhw. Ac, mewn gwirionedd, gallem ni weld rhai o'r swyddi hynny yn diflannu os na fydd dewisiadau buddsoddi yn cael eu gwneud, oherwydd bydd angen sicrwydd i'r diwydiant fuddsoddi ei hun, er mwyn deall yr hyn y mae'r Llywodraethau yn ei wneud hefyd. Ac mae hynny wedi bod yn rhan fawr o'r sgyrsiau yr wyf i wedi eu cael gyda chwmnïau cynhyrchu dur Cymru yn barod. Yn y sgyrsiau uniongyrchol hynny, mae cwmnïau dur Cymru yn ei gwneud yn eglur eu bod nhw'n mwynhau, ac yn dymuno parhau i fwynhau, perthynas adeiladol gyda'u hundebau llafur ar y safle, oherwydd mae'r aelodau a'u hundebau yn deall yr angen i'r sector newid, ond i newid mewn ffordd nad yw'n aberthu eu swyddi yn y cyfnod pontio, i weld mwy o fuddsoddiad yn y dyfodol—y pwynt a wnaed am brentisiaethau, y posibilrwydd o greu swyddi yn y dyfodol a'r ffordd y gall y sector dur edrych i'r dyfodol gyda rhywfaint o hyder a dyfodol gwirioneddol gynaliadwy, a'i arwyddocâd economaidd ehangach.

Felly, rwy'n gadarnhaol bod gan y cwmnïau dur eu hunain strategaeth ar gyfer y dyfodol a fydd yn cynnwys eu gweithlu eu hunain, ac yna mae'n fater o'r Llywodraeth yn gallu cyd-fynd â hynny er mwyn gwneud y buddsoddiadau sylweddol sydd eu hangen. Ac, ar hyn o bryd, rwy'n credu y gallwn ni fod â rhywfaint o optimistiaeth ofalus am hynny.