Wel, mae hwn yn bwynt mewn gwirionedd ynglŷn â sut yr ydym yn parhau i fuddsoddi yn y gweithlu. Ac mae hwn yn faes lle nad yw'r gwaith y byddech chi wedi ei wneud yn y diwydiant dur 20 mlynedd yn ôl y gwaith yr ydych chi'n ei wneud heddiw o reidrwydd ac ni fydd y gwaith y byddwch chi'n ei wneud ymhen 20 mlynedd, ac mae cyflogwyr yn cydnabod hynny eu hunain. Ac, unwaith eto, caiff ei gydnabod nid yn unig gan gyflogwyr ond gan yr undeb llafur hefyd—yr angen i edrych eto'n gyson ar sut y mae'r gwaith yn cael ei wneud a'r sgiliau sydd eu hangen ar bobl. A dyna pam rwyf i'n credu bod optimistiaeth ynglŷn â'r ffaith bod y cwmnïau hynny yn dymuno buddsoddi nid yn unig yn eu gweithlu presennol ond yn eu dyfodol. Felly, mae'n ymwneud yn rhannol â'r sgiliau sydd eu hangen arnoch i ymuno â'r gweithlu hwnnw, i fod yn brentis, i gael eich cyflogi, ond wedyn beth fydd angen i chi barhau i'w wneud.

Felly, rwy'n credu ein bod ni'n ymdrin â chyflogwyr sy'n cydnabod bod ganddyn nhw gyfrifoldebau i allu buddsoddi, a dyna pam rwy'n gwneud y pwynt ynglŷn â sut y caiff cyllid olynol Ewropeaidd ei ddefnyddio. Os na allwn ni ddefnyddio hynny mewn ffordd sy'n ein galluogi i gael buddsoddiad strategol priodol mewn sgiliau mewn gwahanol sectorau o'r economi, gallem ni wario arian yn wael yn y pen draw a pheidio â rhoi mantais i'r busnesau a'r gweithwyr hynny gael y math o ddyfodol y byddem ni i gyd, o'r datganiad heddiw, yn dymuno iddyn nhw ei gael. Felly, mae dewisiadau gwirioneddol i'w gwneud nad ydyn nhw'n ymwneud dim ond â Llywodraeth Cymru a Llywodraeth y DU yn anghytuno—mae effaith ymarferol, wirioneddol yn y dewisiadau yr ydym yn eu gwneud o ran buddsoddi mewn sgiliau.