Diolch am godi hyn, y ddwy ohonoch. Rwy'n mynd i siarad am fy mhrofiad i a hefyd fy merch, sydd wedi rhoi—. Mae hi wedi dweud y caf siarad amdano. Mae hi hefyd yn meddwl ei fod yn bwysig iawn gan fod ganddi lawer o ffrindiau sy'n dioddef hefyd.

Ganwyd fy mhlentyn cyntaf yn yr ysbyty. Roedd hi'n fawr. Collais lawer o waed a bûm bron â llewygu wrth geisio ei chodi. Felly, cafodd yr ail ei enedigaeth ei hysgogi, ond y tro hwn nid oedd neb yn credu fy mod yn esgor mewn gwirionedd, a bu bron i mi roi genedigaeth yn nhoiled yr ysbyty. Cefais fy rhoi mewn cadair olwyn i fynd i'r ystafell esgor mewn panig. Roeddwn yn benderfynol na fyddai fy ngŵr yn methu genedigaeth y trydydd plentyn, cynlluniwyd genedigaeth gartref. Aeth hynny'n dda ond yn anffodus, roedd hi'n Nadolig. Cyrhaeddodd llu o ymwelwyr i weld y baban newydd-anedig. Roedd fy ngŵr yn sâl yn y gwely ac roeddwn i'n gresynu nad oeddwn yn yr ysbyty yn lle hynny, yn gorffwys. 

Yr wythnos y deuthum yn Aelod o'r Senedd, deuthum hefyd yn fam-gu. Fe wnaeth fy merch, athrawes, ddal COVID pan oedd hi 12 wythnos yn feichiog. Wythnos yn ddiweddarach, llewygodd sawl gwaith a chanfuwyd bod ganddi guriad calon afreolaidd, ac nid ydym yn gwybod a oedd hynny oherwydd y beichiogrwydd neu'r feirws. Daliodd yr eryr yn ddiweddarach. Cafodd y baban ei ysgogi'n gynnar am nad oedd yn symud digon. Roedd yn annisgwyl o fawr a threuliodd ddwy awr yn cael y pwythau roedd eu hangen i drin y niwed. Diolch byth, mae'r fam a'i baban yn iawn a bu'n rhaid i mi wneud yn siŵr eu bod eu dau'n iawn cyn dod i'r Senedd ar fy niwrnod cyntaf.

Nid ydych yn anghofio'r profiad o roi genedigaeth i'ch plant. Nid yw'n dilyn unrhyw drefn ragosodedig, ac mae'n dal i fod yn un o'r profiadau mwyaf trawmatig ac anodd, heb fawr o amser i wella, ac mae eich bywyd a'ch hunaniaeth yn cael eu meddiannu gan berson bach sydd angen eich sylw'n barhaus, ac mae pobl yn anghofio gofyn sut ydych chi. Pan welaf fy merch, byddaf bob amser yn gofyn iddi hi yn gyntaf sut mae hi cyn mynd i weld y babi.