Fy safbwynt i, Llywydd, yw'r un a nodais. Rwy'n dechrau o safbwynt amheuaeth ynghylch ardystiad brechlyn. Nid yw hynny'n golygu na allaf gael fy narbwyllo, os yw'r dystiolaeth o'i fanteision i iechyd y cyhoedd ym mis Medi, mewn gwahanol gyd-destun i'r un yr oeddem yn ei wynebu ym mis Gorffennaf, yn drech na'r anfanteision. Mae honno'n gyfres o ddadleuon cytbwys iawn, a dyna pam y bydd y Cabinet yn cael trydedd drafodaeth ar y cyfan, wedi'i seilio ar y dystiolaeth orau y gallwn ni ei sicrhau.

Os yw cydbwysedd y manteision wedi pwyso o blaid rhywfaint o ddefnydd o ardystiad brechlyn, yna dyna fydd y Cabinet yn ei benderfynu ar y cyd. Os yw'r cydbwysedd yn parhau ar yr ochr fwy amheus ohono—ac os na fyddwn ni'n ystyried ein bod ni wedi cyrraedd y pwynt lle byddai'n fuddiol—yna bydd y Cabinet yn penderfynu hynny hefyd. Yr hyn nad ydym ni'n ei wneud yw gwneud yr hyn y mae'n ymddangos bod arweinydd yr wrthblaid yn ei wneud: mabwysiadu safbwynt a dweud, ni waeth beth fo'r dystiolaeth a beth fo'r cyd-destun, ei fod yn gwybod beth mae'n ei feddwl.