Gweinidog, rwy'n clywed eich sylwadau ynghylch llawdriniaeth ddewisol a chael pobl allan o'r ysbyty i ryddhau gwelyau, ond gofynnodd fy nghyd-Aelod Russell George gwestiwn i chi—ydych chi'n cytuno bod gwasanaeth ambiwlans Cymru mewn argyfwng—a byddwn i'n ddiolchgar iawn pe gallech chi ateb y sylw hwnnw.

Ond, Gweinidog, hyd yn oed cyn y pandemig, roeddem ni'n gweld amseroedd rhestrau aros yn cynyddu, a phobl ledled Cymru yn byw gyda phoen sy'n newid bywydau. Dros y pandemig, roedd pobl yn deall y byddai oedi, ond mae'n dod i bwynt lle mae angen i ni ddechrau trin pobl. Rwy'n gwybod yn uniongyrchol sut beth yw hyn. Roedd rhywun agos iawn i mi yn berson ffit ac iach ddim mwy na dwy flynedd yn ôl. Maen nhw wedi bod yn aros am lawdriniaeth clun, ac yn awr, maen nhw ar y math cryfaf o gyffuriau lladd poen y gall meddygon eu rhagnodi, ac ni all hyd yn oed godi allan o'r gwely yn y bore heb gymorth gan ffrindiau a theulu. Rwy'n clywed am achosion fel hyn yn ddyddiol gan fy etholwyr, sy'n cymryd benthyciadau ac yn ailforgeisio eu cartrefi er mwyn gallu cael triniaeth breifat, er mwyn iddyn nhw allu byw bywyd di-boen. Ar ôl blynyddoedd o dalu i mewn i'r system, ni all hyn barhau i ddigwydd. Fe wnaethoch chi ddweud wrthyf fisoedd yn ôl y byddai angen i bobl fod yn amyneddgar, eich bod wedi rhoi arian ychwanegol i'r system ac y byddai angen i ni reoli disgwyliadau. Ond rwy'n credu bod yr amser wedi dod nawr i gymryd camau brys, ac rwy'n gofyn i chi: pa gamau allwch chi eu cymryd i fynd i'r afael â'r mater hwn cyn y bydd rhai pobl yn cael eu cyfyngu i fywyd o ofid a dioddefaint? Diolch, Dirprwy Lywydd.