Roeddwn am sôn am yr hyn a ddywedoch chi yn gynharach am faint y gyfradd heintio a'r straen y bydd yn ei roi ar wasanaethau cyhoeddus yn sgil absenoldeb oherwydd salwch. Rwyf wedi llwyddo i fynd o gwmpas yr holl gartrefi gofal yng Nghanol Caerdydd i ddiolch iddynt am eu hymroddiad gwych i ofalu am ein dinasyddion sy'n agored i niwed a hefyd i dynnu sylw at y rôl y maent yn ei chwarae i sicrhau bod gan y rhai nad oes angen iddynt fod yn yr ysbyty mwyach rywle diogel i wella ac ymadfer a chael gofal gan bobl sy'n malio amdanynt. Ac rwyf hefyd wedi cael sgyrsiau gyda gweithwyr iechyd rheng flaen sy'n digwydd byw yn fy etholaeth, a lefel yr ymroddiad y maent yn parhau i'w arddangos er eu bod yn gweithio oriau diddiwedd yn ceisio ymdopi â'r galw cynyddol am wasanaethau iechyd, ond sy'n dal i fod eisiau cymryd rhan rywsut yn y rhaglen bigiadau atgyfnerthu ddiweddaraf i chwarae eu rhan—. Felly, yn y cyd-destun hwnnw, sut y cawn y cyhoedd i ddeall bod Llywodraeth y DU yn parhau i rwystro ymdrechion Sefydliad Iechyd y Byd i ildio'r hawlfraint ar yr holl frechlynnau sydd wedi bod mor llwyddiannus yn diogelu ein bywydau yn y gwledydd cyfoethog, fel nad oes neb wedi'u diogelu, yng ngeiriau Gordon Brown, oni bai bod pawb wedi'u diogelu? Gan ein bod yn byw mewn pentref byd-eang, oni wnawn hyn—oni wnawn 2022 yn flwyddyn brechu byd-eang—rydym yn mynd i symud o un argyfwng i'r llall. Pa mor hir y gallwn barhau i ddisgwyl i'n gweithwyr iechyd a gofal cymdeithasol rheng flaen ddal ati i fynd yr ail filltir? Ni allwn wneud hynny, ac felly mae'n rhaid inni wneud yr hyn sy'n angenrheidiol i ddatrys y pandemig hwn drwy gael pawb wedi'u brechu cyn i ryw amrywiolyn newydd ymddangos na fydd y rhaglen frechu yn ein diogelu rhagddo.