Ddirprwy Lywydd, a gaf fi ddechrau drwy adleisio popeth a ddywedodd Jenny Rathbone am ymroddiad y bobl sy'n gweithio yn y sector gofal ac yn y GIG? Bydd y rhan fwyaf ohonom yn yr alwad hon heddiw gartref ar Ddydd Nadolig gydag aelodau o'n teulu neu gyda ffrindiau, a byddant hwy yn y gwaith. A byddant yn mynd ati i ddarparu'r gofal rydym yn dibynnu arnynt i'w ddarparu. Felly, rwy'n cysylltu fy hun yn llwyr â'r hyn a ddywedodd. Nid effaith gorfforol yn unig yw effaith y pandemig ar y gweithwyr hynny—mae'n fwy na'r oriau a'r oriau a'r oriau y maent yn eu gwaith; mae wedi bod yn dreth emosiynol ar y gweithwyr hynny hefyd. Cefais sgwrs yn ddiweddar gyda meddyg teulu benywaidd ifanc sy'n byw yn fy etholaeth i a dywedodd wrthyf yn y ffordd fwyaf ddi-ffws am y fideo roedd wedi'i wneud ar gyfer ei phlant ifanc rhag ofn y byddai hi ei hun yn cael ei heintio â'r coronafeirws ac yn marw—ei bod, bob dydd, yn rhoi ei hun mewn perygl er mwyn gofalu am bobl eraill. Mae'n anodd dychmygu, mewn gwirionedd, onid yw, y dreth emosiynol y mae hynny'n ei achosi i bobl sy'n teimlo eu bod yn gwneud hynny—yn ei wneud yn barod, yn ei wneud am mai dyna'r gwaith roeddent wedi dewis ei wneud mewn bywyd a'i wneud ar ein rhan ni. Rhaid ei bod yn rhwystredig iawn i bobl sy'n gwneud hynny—i gredu nad yw pob cam y gellid ei gymryd yn cael ei gymryd i reoli datblygiad amrywiolion newydd ledled y byd. Mae'r deunydd a gyhoeddodd Gordon Brown—rhan o'i waith ar gyfer Sefydliad Iechyd y Byd yr wythnos hon—yn dangos y gellir gwneud y gwaith hwn, cyn belled ag y gellir ysgogi'r ewyllys wleidyddol i'w wneud.