Wel, Llywydd, rwy'n siŵr bod Delyth Jewell yn iawn am y dicter sy'n cael ei deimlo gan bobl. Byddwn i gyd wedi darllen y straeon torcalonnus hynny am bobl a oedd, ar y diwrnod yr oedd partïon yn cael eu trefnu yn Downing Street, pan roedd disgos yn cael eu trefnu ar yr islawr, yn ymdopi â'r digwyddiadau mwyaf ofnadwy yn eu bywydau eu hunain. Ac nid yn unig fel y dywedodd Delyth Jewell, ei fod wedi cael effaith ar hyder y cyhoedd—wrth gwrs ei fod—ond mae dicter amrwd tuag at y ffordd y gwnaeth y bobl hynny, sy'n ystyried eu hunain rywsut yn uwch na'r gyfraith y gofynnwyd i bawb arall gadw ati, ymddwyn wrth wraidd y Llywodraeth. Mae Syr Keir Starmer, ar ran fy mhlaid i, wedi nodi ein barn yn awdurdodol ar ddyfodol Prif Weinidog y DU, ac nid oes angen i mi ychwanegu at hynny. Nid tynged unigolyn yw fy ofn, y peth sy'n fy mhoeni, ond y ffaith bod yn rhaid i ni ddelio â Llywodraeth nad yw'n gallu gwneud y penderfyniadau sy'n angenrheidiol i ddiogelu poblogaethau yng nghyd-destun COVID, ac sydd bellach wedi cychwyn ar y gyfres hir o fesurau a nodwyd gan Adam Price, nad ydyn nhw'n ymwneud â dyfodol y wlad—mae'n ymwneud ag achub croen unigolyn, ac mae hynny, yn fy marn i, yn eithriadol o ddi-chwaeth.