Er ymdrechion diflino rhai gwleidyddion o bob plaid yn Senedd y Deyrnas Gyfunol a'r dadleuon unwaith eto neithiwr, a aeth ymlaen tan yr oriau mân, mae'n amlwg na allwn ni ddibynnu ar fecanwaith methedig San Steffan i'n hamddiffyn ni yng Nghymru rhag eithafiaeth beryglus Llywodraeth y Torïaid, sy'n bygwth tanseilio hawliau sifil a hawliau sylfaenol.

Rwyf wedi sôn o'r blaen, yn ein dadl flaenorol ar y pwnc hwn, ein bod ni fel plaid yn rhannu pryderon Llywodraeth Cymru am yr elfennau didostur, hiliol ac anghymesur sy'n bygwth ein cymdeithas a'n cymunedau—y gwerthoedd sy'n ganolog i weledigaeth Plaid Cymru o ran goddefgarwch, rhyddid barn a thegwch.

Rwyf hefyd wedi sôn dro ar ôl tro—yn wythnosol, mae'n teimlo weithiau—fod Plaid Cymru yn credu mai Senedd Cymru ddylai ddeddfu mewn meysydd polisïau datganoledig. Ni allwn ddewis a dethol cymalau os ydym wir yn credu ac am amddiffyn yr egwyddor honno. Mae gwneud hynny yn wyneb awydd digynsail Llywodraeth San Steffan i danseilio ein hawdurdod datganoledig yn hanfodol.

Rydym ni, felly, yn gwrthwynebu'r ddau gynnig sydd ger ein bron ni y prynhawn yma. Yr wythnos hon, yn fwy nag erioed, rydym wedi deall pwysigrwydd codi llais i uno mewn rali a phrotest—pwysigrwydd yr hawl i wneud hynny heb ofn, a heb fod grym y wladwriaeth yn medru mygu'ch llais a'ch hawl i fynnu newid neu fynegi gwrthwynebiad.

Rydym ni, y prynhawn yma, wedi uno yn ein canmoliaeth o ddewrder y rhai yn Rwsia sy'n protestio yn erbyn trais gwallgof a chreulon Putin a'i weithredoedd anghyfreithlon ac annynol wrth ymosod ar Wcráin. Mae'r modd y mae'r Bil yn ymosod ar yr hawl i brotestio yn gwbl groes i'n hanes ni, i'n gwerthoedd ni ac i'n credoau ni fel cenedl, ac yn cefnogi awtocratiaeth.