Diolch, Llywydd. Prif Weinidog, wrth i ni ddathlu ein diwrnod cenedlaethol yma yng Nghymru—ac mae'n wych gweld blodyn cenedlaethol Wcráin yn eistedd ochr yn ochr â blodyn Cymru, y genhinen Pedr—mae'n werth myfyrio, ar ochr arall cyfandir Ewrop, fod unben gwallgof yn ceisio dileu cenedl sofran arall drwy weithredoedd creulon yr ydym ni i gyd wedi bod yn dyst iddyn nhw dros y pump, chwe diwrnod diwethaf, ac yn parhau i fod yn dyst iddyn nhw ddydd ar ôl dydd bellach, ar ein newyddion. Yn wir, gyda thristwch, dolur ac anghrediniaeth y mae llawer ohonom yn edrych ar y gweithredoedd hyn sy'n datblygu, fel y dywedais, o ddydd i ddydd, o awr i awr, o funud i funud. Mae'n rhaid i mi ddweud, un o'r delweddau a fydd yn aros gyda mi am weddill fy oes fydd y ddelwedd a welais y bore yma o blentyn ifanc mewn coflaid gyda'i fam, yn dioddef o driniaeth canser, triniaeth cemotherapi; roedd yr ofn pur a'r arswyd llwyr ar wyneb yr un bach hwnnw yn anghredadwy ac yn amhosibl ei ddychmygu.

Prif Weinidog, ar y meinciau hyn, rydym ni eisiau gweld croeso mor gynnes â phosibl yn cael ei gynnig gan Gymru i ffoaduriaid sy'n dod o Wcráin, oherwydd eu bod nhw'n haeddu'r diogelwch hwnnw ac maen nhw'n haeddu'r noddfa honno. A ydych chi, fel Llywodraeth Cymru, wedi gallu mesur faint o gymorth a chefnogaeth y gallwn ni ei gynnig i'r ffoaduriaid sy'n dod o Wcráin? Mae'r rhagfynegiadau yn dangos y gallai arwain at ddadleoli rhwng 4 miliwn a 5 miliwn o bobl sy'n dod o Ukrain. Mae hynny'n rhywbeth nad ydym ni wedi ei weld ar gyfandir Ewrop ers yr ail ryfel byd. Rwy'n credu bod pob un ohonom ni wedi meddwl na fyddem ni byth yn gweld delweddau o'r fath eto, ond rydym ni'n gweld y delweddau hynny nawr. Rwy'n credu ei bod hi'n bwysig i ni ddeall, er ein bod ni i gyd yn dymuno croesawu a helpu'r ffoaduriaid, yn union faint o gymorth y gallwn ni, fel gwlad, fel rhan o'r Deyrnas Unedig, ei gynnig i'r ffoaduriaid hynny yma yng Nghymru.