Ond mae'n bwysig inni gofio nad yr unig reswm inni gael gŵyl banc yw bod eraill yn cael un hefyd, ond ei bod yn ddiwrnod i fyfyrio ar ein diwylliant a'n treftadaeth. Gall hwn fod yn ddiwrnod lle rydyn ni'n meddwl beth mae'n ei olygu i fod yn Gymreig yn y flwyddyn 2022. Ac, i fi, nid yr ateb yw cawl, rygbi neu ddreigiau, ond Cymru fodern a chymunedau ar draws y wlad—cymunedau sy'n tynnu at ei gilydd pan fydd amseroedd yn anodd. Y Gymru dwi'n ei adnabod yw'r Gymru a ddeliodd â'r coronafeirws drwy fynd i'r siopau ar ran eu cymdogion; mae'r Gymru dwi'n ei hadnabod yn un sy'n sefydlu grwpiau cymunedol i helpu ei gilydd gyda phethau fel iechyd meddwl, er enghraifft; ac mae'r Gymru dwi'n ei hadnabod yn un sy'n sefyll mewn undod gyda phobl yn Wcráin. Wrth gwrs, rydyn ni'n dal i fod yn wlad beirdd a chantorion, ond rydyn ni hefyd yn wlad ag empathi.