Wel, Llywydd, Cymru sydd â'r math mwyaf hael o gymorth i fyfyrwyr yn unman yn y Deyrnas Unedig, ac ni chlywais unrhyw gydnabyddiaeth o hynny yn yr hyn yr oedd gan yr Aelod i'w ddweud. Wrth gwrs, mae'r argyfwng presennol o ran costau byw yn effeithio ar bobl ifanc a phobl mewn prifysgolion, yn ogystal ag unrhyw un arall, ac mae Llywodraeth Cymru yn cymryd cyfres o fesurau ym maes iechyd meddwl, er enghraifft, i sicrhau bod gwasanaethau ychwanegol ar gael i bobl ifanc, sydd wedi wynebu cyfnodau anodd yn ystod yr ychydig flynyddoedd diwethaf ac sydd bellach yn bwriadu ailsefydlu eu hunain ar gyfer y dyfodol.

Rwy'n tybio bod gennyf farn sylfaenol wahanol i'r Aelod ar y mater hwn o ddraen dawn. Y patrwm a welwn yng Nghymru yw ein bod yn gweld pobl yn gadael Cymru wrth iddyn nhw gwblhau eu haddysg, ac fe'u gwelwn yn dod yn ôl i Gymru hefyd ddegawd yn ddiweddarach. Rwy'n credu bod hynny'n beth da. Rwy'n amau rywsut ei fod ef a'i blaid yn arddel yr un farn. Credaf y dylai pobl ifanc sy'n cael eu magu yng Nghymru fod â phob cyfle o'u blaenau, y dylen nhw feddwl am y byd fel rhywle lle gallan nhw weld eu dyfodol. A gwyddom y byddan nhw yn cyrraedd pwynt yn eu bywydau pan fyddan nhw eisiau dod yn ôl i Gymru, lle byddan nhw eisiau magu teuluoedd yma yng Nghymru, a byddan nhw'n dod â'r holl brofiadau y maen nhw wedi'u cael mewn mannau eraill yn ôl i Gymru. Credaf fod hynny o fantais i ni, nid yn anfantais. Nid wyf yn credu mai ceisio sefydlu system gyda'r nod o gadw pobl ifanc yma yng Nghymru, yn hytrach na chaniatáu iddyn nhw eu gweld eu hunain fel dinasyddion ehangach y byd, fydd y ffordd orau o sicrhau ein dyfodol.