Doeddwn i ddim yn chwilio am raniad yma heddiw; roeddwn yn chwilio am gonsensws, a dweud y gwir. Mae bod â merch ym Mharis ar hyn o bryd, wedi graddio o Ysgol Economeg a Gwyddor Gwleidyddol Llundain, ar ôl byw yn yr Eidal fy hun, ar ôl treulio amser yn byw yn Llundain fy hun—. Nid ydym yn arddel cau'r drysau i'n pobl ifanc a dweud wrthyn nhw am beidio â gadael, ond y gwir amdani yw bod gormod ohonyn nhw yn dewis peidio â dod yn ôl i Gymru. Ac mae'r rhai sydd yn dod, wel, gwrandwch, rydym eisiau iddyn nhw gyrraedd eu potensial er eu mwyn eu hunain ac er mwyn ein heconomi hefyd, gan ddenu'r gorau i Gymru, fel y dywedais i. 

Nawr, ym mis Mawrth, roedd prifddinas-ranbarth Caerdydd yn brolio am lefelau cyflog cymharol isel graddedigion yng Nghaerdydd o'u cymharu â rhannau eraill o'r DU. Dywedon nhw fod graddedigion yng Nghaerdydd yn cael eu talu tua 20 y cant yn llai, £6,000 yn llai y flwyddyn, na'r rhai yn Glasgow. Nid wyf yn siŵr a ydyn nhw'n disgwyl i ni fod yn falch o hynny rywsut, ond yr oedd yn sarhaus i'n talent ifanc—dewch i Gaerdydd, mae ein graddedigion yn rhad. Maen nhw'n mynd drwy ddigon o gyfnodau caled fel y mae, wedi bod drwy COVID ac yn awr yn wynebu'r argyfwng costau byw. Rhaid i raddedigion o Gymru gael eu gwerthfawrogi'n fwy na llafur rhad os yw draen dawn Cymru i'w wrthdroi. Ac mae yna ddraen dawn, ac os ydych chi'n ddidaro ynghylch colli ein talent, talent efallai na ddaw yn ôl, sy'n digwydd yn aml, mae gwir angen i chi feddwl eto. A yw'r Prif Weinidog yn credu mai hyrwyddo economi cyflog isel yw'r ffordd orau o hybu dyheadau pobl ifanc yng Nghymru, oherwydd nid ydym ni ar y meinciau hyn yn gwneud hynny?