Fel chi, rôn i wrth fy modd haf y llynedd yn gwylio'r plant bach—y ffoaduriaid o Affganistan—yn chwarae pêl-droed yn erbyn waliau y Senedd yma gyda’r nos. Rŷn ni i gyd, wrth gwrs, yn ymhyfrydu yn llwyddiant y tîm dynion ar gyfer cyrraedd cwpan y byd. Rŷn ni yn gobeithio, ar ôl nos yfory, y bydd tîm menywod Cymru hefyd yn cymryd cam pwysig tuag at wireddu eu breuddwyd nhw. Ac rŷn ni fel Senedd yn gefnogol i hynny i gyd. Rŷn ni eisiau gweld llwyddiant i'r tîm cenedlaethol. Rŷn ni eisiau eu bod nhw'n teimlo bod eu Senedd nhw fel chwaraewyr yn eu cefnogi nhw yn llawn, a byddwn ni'n cymryd pob cam y gallwn ni i wneud hynny. Dwi ddim eisiau eu 'distract-o' nhw yn ormodol drwy fynnu eu bod nhw’n dod yma i'r Senedd cyn y bencampwriaeth hynny. Dwi eisiau iddyn nhw ffocysio ar y cae pêl-droed yn benodol. Yn y pen draw, yn dilyn eu llwyddiant nhw, gobeithio y gallwn ni groesawu gymaint ohonyn nhw, fel chwaraewyr a thîm rheoli, yma, ac y bydd Cymru i gyd yn ymhyfrydu yn llwyddiant ein tîm ni a'r cefnogwyr yn Qatar, ar y cae ac oddi ar y cae.