Wel, Llywydd, mae'r cwestiwn hunaniaeth yn y cyfrifiad yn un diddorol iawn, ac mae'r canlyniadau y mae'n eu dangos, yn fy marn i, yn sicr yn werth eu harchwilio'n briodol. Nawr, pam rydym ni'n gweld rhai o'r newidiadau y cyfeiriodd yr Aelod atyn nhw? Wel, rydym ni'n gwybod bod nifer y marwolaethau dros y degawd diwethaf yn fwy na nifer y genedigaethau a gafwyd yng Nghymru. Felly, mae'r twf ym mhoblogaeth Cymru yn dod yn llwyr o bobl nad ydyn nhw wedi bod yn byw yng Nghymru yn symud i mewn i Gymru. Cofnodwyd bod tair mil ar hugain yn fwy o bobl a anwyd yn Lloegr yn byw yng Nghymru yng nghyfrifiad 2021 nag yn 2011. Maen nhw wedi'u crynhoi'n drwm iawn, iawn mewn dau awdurdod lleol yng Nghymru: maen nhw'n byw yn sir y Fflint ac maen nhw'n byw yng Nghasnewydd. Mewn geiriau eraill, maen nhw'n byw yn agos at y ffin, ac maen nhw'n bobl y mae eu bywydau'n gyfnewidiol, yn byw mewn un lle, yn gweithio mewn lle arall, ac nid yw'n syndod, felly, eu bod nhw'n dod â'r synnwyr hwnnw o'u hunaniaeth gyda nhw. Rwy'n credu bod y ffigurau hynny'n haeddu trafodaeth ddifrifol. Byddwn i'n dweud eu bod nhw'n atgyfnerthu'r hyn y mae'r blaid hon—fy mhlaid i—wedi ei gredu erioed, mai'r hyn y mae pobl yng Nghymru yn elwa arno yw datganoli cryf, gyda gallu'r Senedd hon i wneud penderfyniadau ynghylch y pethau sy'n effeithio ar bobl yng Nghymru yn unig, ond yn cael budd hefyd o fod yn y Deyrnas Unedig. Dyna fu polisi fy mhlaid i erioed, ac rwy'n hapus iawn i'w atgyfnerthu eto y prynhawn yma.