Fel y bydd Ysgrifennydd y Cabinet yn gwybod, cafodd llawer o fy etholwyr, yn enwedig y rhai ym Maesteg, eu heffeithio gan y llifogydd sydyn yn ddiweddar. Wrth i ni nesáu at y Nadolig, mae llawer ohonynt wedi gorfod gadael eu cartrefi, yn aros gyda pherthnasau, gyda theulu, eu heiddo wedi’i gludo ymaith mewn sgipiau, ac mae eu tai yn sychu. Gallai rhai ohonynt fod allan o’u cartrefi am beth amser.

A gaf fi ofyn i Ysgrifennydd y Cabinet am gyngor i un etholwr o’r fath, sydd wedi’i ddal mewn trafferthion enbyd? Mae eu cartref dan ddŵr oherwydd bod llifogydd sydyn wedi llifo i lawr y bryn a thrwy eu tŷ hwy ac adeiladau eraill—dim i’w wneud â llifogydd afonydd, dim i’w wneud â gorlifo arfordirol. Eto i gyd, mae eu hyswiriwr wedi dweud bod eu hawliad yn annilys, ar ôl i’w heiddo gwlyb domen gael ei gario i’r sgip, oherwydd eu bod wedi methu nodi, wrth arwyddo’r polisi, bod eu tŷ o fewn 200m i afon. Amryfusedd oedd hyn, a thybed faint o bobl sydd yn awr yn cael eu dal gan y rheol 200m hon, sy’n ymddangos yn gyffredin bellach mewn nifer o bolisïau. A dweud y gwir, nid oes llawer o leoedd yn fy etholaeth i, sy’n ddyffrynnoedd afonydd, nad ydynt o fewn 200m i ryw afon neu’i gilydd. Felly, pa gyngor y gallai hi ei roi i fy etholwr, ac a fuasai hi’n codi’r mater hwn mewn trafodaethau yn y dyfodol â Chymdeithas Broceriaid Yswiriant Prydain ac â Chymdeithas Yswirwyr Prydain? Mae cymal cyffredinol ynglŷn â byw o fewn 200m i afon yn andros o ddihangfa i ddiwydiant yswiriant Prydain.