Mae'n defnyddio un enghraifft. Ceir llawer iawn iawn o enghreifftiau eraill o wledydd lle mae pobl wedi dioddef yn fawr, llawer ohono oherwydd anfedrusrwydd pwerau Ewropeaidd a adawodd y gwledydd hynny gyda ffiniau artiffisial a chyda dryswch economaidd, ac a adawodd y gwledydd hynny heb draddodiad o lywodraethu. Fe’u gadawyd mewn anawsterau o ganlyniad. Mae gan lawer o'r gwledydd hynny lywodraethu da erbyn hyn. Os edrychwn ni ar Ghana, er enghraifft, mae Ghana yn wlad lle mae llywodraethu yn gadarn, ac eto mae llawer o'r bobl yno yn talu am y camgymeriadau a wnaed yn y 1960au ar ôl annibyniaeth. Nid wyf yn gweld dim byd o'i le o ran darparu cymorth i bobl er mwyn eu galluogi i oroesi, wrth gwrs, ond hefyd er mwyn galluogi pobl i ddatblygu eu hunain yn economaidd ac, wrth gwrs, i alluogi'r bobl hynny wedyn i ddarparu ar gyfer eu teuluoedd.

Roeddwn i yn Uganda ddwy flynedd yn ôl. Yr un peth wnaeth fy nharo i am Uganda oedd ysbryd entrepreneuraidd llwyr y bobl. Yr hyn nad oedd ganddynt oedd cyfalaf. Coffi oedd y prif gnwd arian parod. Roedden nhw’n arbed arian o goffi er mwyn darparu cyfalaf i’w hunain—nid oedd ganddynt unrhyw ffordd arall o’i wneud. Y peth gwych a ddigwyddodd yn Uganda oedd bancio trwy ffonau symudol—gallai pobl symud arian o gwmpas mewn ffordd na allent o'r blaen.

I lawer iawn o bobl ledled y byd, y cwbl sydd ei angen arnynt yw ychydig o gymorth er mwyn ffynnu, a dyna pam yr ydym ni’n rhoi cymorth i bobl—er mwyn gwneud yn siŵr y gallant ffynnu yn y dyfodol ac y gall eu cymunedau ffynnu yn y dyfodol.