Diolch yn fawr iawn, Ddirprwy Lywydd. Rwy’n falch iawn o gael agor y ddadl yma. Mae hi’n ddadl digon syml mewn difri, ag iddi ffocws clir iawn. Dadl ydy hi am sut rydym ni’n amddiffyn rhai o’r teuluoedd mwyaf tlawd a mwyaf bregus yn ein cymdeithas. Mae hi’n tynnu sylw at sefyllfa pan, mewn difri, gall polisi a allai fod yn un da ar y cyfan fod yn esgeuluso’r grŵp pwysig a bregus iawn yma o bobl drwy’r print mân. Nid oeddwn i ddim yn ymwybodol o Gronfa’r Teulu, mae’n rhaid i mi ddweud, tan i mi gyfarfod ag un o’i hymddiriedolwyr, sy’n etholwraig i mi. Mi eglurwyd wrthyf beth oedd gwerth y gronfa ac mi eglurwyd wrthyf beth oedd yn cael ei golli drwy dorri ar y gronfa honno. Prif bwrpas Cronfa’r Teulu ydy dosbarthu arian cyhoeddus ar ffurf grantiau i deuluoedd efo plant sâl ac anabl. Mae teuluoedd yn gallu gwneud cais am grantiau tuag at eitemau i’r cartref, dillad gwely neu offer arall—eitemau bob dydd sy’n gallu lleddfu’r baich o ofalu am blentyn efo anabledd difrifol—ac mae’n darparu efallai rhyw £500 y flwyddyn i deuluoedd incwm isel sydd fwyaf angen cymorth. Gwae ni os ydym ni yn anghofio bod £500 yn lawer o arian; mae o yn swm mawr iawn o arian i deuluoedd incwm isel, yn sicr. Mi fydd fy nghyd-Aelodau i, rwy’n gwybod, yn ymhelaethu ar rai o’r ffyrdd y mae’r arian yna yn gallu cael ei ddefnyddio, a rhai o’r ffyrdd y mae’r arian yna yn hanfodol i deuluoedd.