Wel, diolch i Dr Lloyd am ei gwestiynau—ac roedd yn frwd iawn hefyd. Rwy’n credu—un neu ddau o bwyntiau, os awn ati i’w dadansoddi. Mae’n dechrau cyflwyno’r ddadl ei fod yn gwrthwynebu hyn ar sail gyfansoddiadol. Rwy’n credu bod hynny’n anffodus, oherwydd, mewn gwirionedd, mae hyn yn ymwneud â sicrhau bod gan ein carcharorion, ein Cymry sy’n byw yng Nghymru, gyfleuster a all eu helpu gyda—[Torri ar draws.] Os yw’r Aelod eisiau cwestiwn, mater yw hwnnw i’r Llywydd. Ond mae’r mater, os caf, yn deillio o—. Y ddadl y mae’n ei chyflwyno yw bod hyn yn rhywbeth newydd. Nid yw’r mater ynglŷn ag iechyd a gofal cymdeithasol ac elfennau eraill a ddarparwn yn ein gwasanaethau i atal aildroseddu yn newydd i Gymru. Rydym yn darparu hynny yng Nghaerdydd, rydym yn darparu hynny ym Mhen-y-bont ar Ogwr, rydym yn darparu hynny yn Abertawe yn barod. Felly, nid yw’n anathema newydd; mae hyn yn ymwneud â rhywbeth yr ydym yn brofiadol yn ei gylch ac mae’r Weinyddiaeth Gyfiawnder yn talu am y prosesau hynny hefyd. Ond mae’n rhywbeth sy’n rhaid i ni wneud yn siŵr ein bod wedi ei ystyried yn llawn, a chael yr arian sy’n dilyn y gweithdrefnau hynny wrth law.

Rwyf hefyd yn derbyn bod yr Aelod yn siarad, ar sail wleidyddol, am gael carchar mewn rhyw ardal benodol. Yn gyffredinol, pan fyddwch yn gwneud cais am garchar ym mha ardal bynnag, nid ydynt yn boblogaidd, ond mae’r Aelod yn dymuno neu’n ceisio manteisio ar hynny ar sail wleidyddol—rwy’n credu bod hynny’n eithaf anffodus. Gadewch i mi ddweud wrth yr Aelod am y broses y dechreuodd â hi, am y ffordd y gwnaeth hyn i gyd ddechrau—[Torri ar draws.] Lywydd, rwy’n fwy na hapus i gael rhagor o gwestiynau, ond—