Diolch, Llywydd. Gyda’r tristwch mwyaf yr ydym ni’n canfod ein hunain unwaith eto yn oedi ein trafodion i dalu teyrnged i'n cyd-ddinasyddion ac, wrth gwrs, i ymwelwyr o dramor, a gafodd eu dal i fyny yn yr erchyllterau yn Llundain nos Sadwrn. Creulondeb mawr terfysgaeth yw ei natur ar hap. Gall pobl â bwriad niweidiol daro yn unrhyw le, ac nid oes angen arfau soffistigedig arnynt i gyflawni eu creulondeb. Bydd yr ardal o gwmpas London Bridge a Marchnad Borough yn gyfarwydd i lawer ohonom ni. Yn union fel ym Manceinion yr wythnos gynt, dewisodd y terfysgwyr daro pobl ifanc yn bennaf yn mwynhau eu gweithgareddau hamdden ar y penwythnos. Llywydd, gall terfysgwyr fyth ennill. Mae hon yn wlad rydd ac mae pobl yn byw sut y maen nhw’n dewis byw, mewn heddwch, ac yn unol â'r gyfraith. Ond nid oes gan neb yr hawl i ddweud wrth unrhyw un arall sut i fyw. Nid oes gan neb yr hawl ychwaith, wrth gwrs, i fygwth neu i ddychryn. Mae ymosodiad ar unrhyw un ohonom ni yn ymosodiad ar bob un ohonom ni. Rydym ni’n sefyll gyda'n gilydd a byddwn yn parhau i fyw mewn rhyddid. Llywydd, rwyf wedi ysgrifennu at Faer Llundain, Sadiq Khan, i fynegi cydymdeimlad ac undod y Cymry, a gwn fy mod i’n siarad ar ran y Siambr hon a phobl Cymru yn ei chyfanrwydd pan ddywedaf ein bod ni’n sefyll ysgwydd yn ysgwydd mewn undod â Llundain.