Nid ydym yn adeiladu digon o gartrefi, a hyd yn oed os nad ydym yn cytuno ar y ffigurau a’r targedau, rwy’n credu ei bod yn ymddangos y gallwn gytuno nad lladd ar broses y cynllun datblygu lleol yw’r ateb. Yn gynyddol, mae mater tai yn fy ardal yn cael ei ystyried yn gyfystyr ag ymchwiliadau cynllunio. Fel y gwelsom ym Mhenlle’r-gaer a Phontarddulais, mae cyngor Abertawe yn cyrraedd ei dargedau anodd iawn drwy glustnodi tir ar gyrion aneddiadau ar gyfer adeiladu stadau tai newydd enfawr, y math y mae datblygwyr yn hoff iawn ohonynt, am y rhesymau a grybwyllodd Hefin, a benthycwyr wrth gwrs, ac mae ysbryd Bodelwyddan yn parhau i fod yn fyw ac yn iach.

Ar ôl blynyddoedd o danfuddsoddi ac arweinyddiaeth strategol gan Lywodraeth Cymru, mae cynghorau mewn sefyllfa bellach lle mae’n rhaid iddynt ddod o hyd i’r nifer uchaf erioed o gartrefi newydd i gyd ar unwaith, yn hytrach na threfnu’n fwy organig mewn ymateb i anghenion twf lleol. A’r canlyniad yw toreth o ddatblygiadau llawer mwy o faint, neu grynoadau o rai llai o faint mewn mannau lle mae’r seilwaith presennol eisoes wedi’i lethu—[Torri ar draws.] Gwnaf, mae fy un i’n eithaf hir—bydd yn rhaid iddo fod yn weddol gyflym.