Wrth edrych o gwmpas y Siambr heddiw, rwy’n meddwl ein bod yn dioddef—ar wahân i Blaid Cymru ac UKIP—o flinder Brexit. O leiaf rydym yma i gymryd rhan yn y ddadl.

Nid oes gennym unrhyw anhawster, wrth gwrs, gyda chefnogi Plaid Cymru ar ddau bwynt cyntaf y cynnig hwn. Fel y dywedais lawer tro o’r blaen, ni ddylid defnyddio proses Brexit mewn unrhyw ffordd i danseilio neu i dynnu’n ôl o’r setliad datganoli y mae pobl Cymru wedi pleidleisio drosto ddwywaith mewn refferenda. Byddai hynny’n bradychu popeth y safwn drosto.

Ond mae pwynt 3 yn gwbl afrealistig. Y gwahaniaeth, wrth gwrs, rhwng Canada ac Awstralia yw nad oes ganddynt, yn eu systemau ffederal, yr anghydbwysedd enfawr rhwng poblogaethau fel sydd gennym yn y Deyrnas Unedig rhwng Lloegr, yr Alban, Cymru a Gogledd Iwerddon. Lle mae Lloegr yn 85 y cant o boblogaeth y wlad, mae’n anochel yn yr amgylchiadau hynny nad yw Llywodraeth y Deyrnas Unedig yn mynd i dderbyn yr hyn y mae’r cynnig hwn yn gofyn amdano. Felly, ni allaf ddeall pam ei fod yn cael ei gyflwyno. Y cyfan y gallwch ei wneud yn yr amgylchiadau hynny yw tanseilio’r pwynt da, sef y dylai buddiannau Cymru gael eu hystyried yn briodol gan Lywodraeth y Deyrnas Unedig, wrth gwrs, am eu bod yn anochel yn wahanol i rannau eraill o’r wlad, yn arbennig mewn amaethyddiaeth fel y gwyddom. Mae’r sefyllfa mewnforio/allforio yng Nghymru yn wahanol i’r Deyrnas Unedig yn ei chyfanrwydd.

Er bod gennym ddiffyg aruthrol mewn masnach gyda’r UE—rydym yn allforio gwerth £250 biliwn y flwyddyn o nwyddau iddynt, maent hwy’n allforio gwerth ymhell dros £300 biliwn i ni. Felly, mae 7 y cant o’n cynnyrch domestig gros yn y DU wedi’i gyfrif—dim ond 7 y cant, ac mae 93 y cant yn fasnach fewnol neu’n fasnach gyda gweddill y byd; gadewch i ni ei gadw mewn persbectif, rwy’n dweud hynny wrth Eluned Morgan—felly mae canran fwy o’n cynnyrch gwladol gros yn cael ei fwyta gan yr hyn a brynwn ganddynt hwy. Dyna yw ein testun bargeinio gyda hwy.