I fod yn deg, pwyllgor ymarfer cyffredinol Cymdeithas Feddygol Prydain yw hwn. Rwy’n hyderus tu hwnt na fyddai clinigwyr mewn gofal eilaidd yn dymuno gweld adnoddau sylweddol yn cael eu trosglwyddo rhwng gofal eilaidd a gofal sylfaenol. Mae honno’n rhan onest o’n her: wrth i ni gynyddu’r arian sy’n mynd i mewn i’r gwasanaeth iechyd—fel y dywedais yn gynharach, ar gost boenus a sylweddol i rannau eraill o weithgarwch gwariant cyhoeddus yma yng Nghymru—pan fyddwch yn meddwl ynglŷn â sut a ble y byddwn yn buddsoddi’r arian hwnnw, y gwir gonest yw bod darparu gwasanaethau mewn gofal eilaidd yn ddrutach na darparu gwasanaethau mewn gofal sylfaenol. Felly, hyd yn oed wrth i ni fuddsoddi i geisio darparu mwy o ofal yn nes at adref—yr enghraifft a roddodd Angela Burns yn gynharach—nid yr un gost sy’n gysylltiedig â hynny bob amser, er enghraifft, â’r cyfalaf sylweddol sydd angen i chi ei fuddsoddi mewn cenhedlaeth newydd o radiolegwyr. Felly mae yna ddewisiadau gonest i’w gwneud yma. Wrth i wasanaethau symud a chael eu had-drefnu, rwy’n benderfynol o sicrhau y darperir cyllid i wneud yn siŵr fod y gwasanaeth yn cael ei ariannu’n briodol ac yn ddigonol. Nid wyf yn credu ei bod yn ddefnyddiol ceisio cadw at ffigur canran o fewn cyllideb y GIG fel nod ac amcan. Rhaid mai’r nod a’r amcan yw darparu’r gofal iawn ar yr adeg iawn yn y lle iawn, a chyda’r adnoddau iawn i alluogi pobl i wneud hynny.